6 aydir yurtdisindayim. Eşim de gelemedi yanıma henuz. Ama o gelse de sorunum devam eder bence cunku yakın arkadaşım yok burda hic. Yakin arkadaşlarımın coğu ve ailem ankarada. Iki erkek arkadasim var burda yanimda ama hem cok yakin degiliz calisanim konumunda olduklari icin hem de ben kiz arkadaslarimi ozluyorum acikcasi. Zaten en yakinim diyebilecegim bir tanesi pandemide vefat etti. Deli gibi mesaj yolluyorum hala bugun su oldu fln diye ona iyi degilim kisacasi.
Yeni insanlarla tanisiorum cogu Turk belki hani kendi dilimde konusunca biraz ozlemim gider diye. Ama bence yurtdisinda yasayan turklerin cogunun mental problemi var tobe tobe ya. Dun gorustugum iki tip oyle kasıntı oyle tuhaf geldiler ki zaten onlari gorunce daha bi ozledim arkadaslarimla vakit gecirmeyi. Sacma sapan kendilerini parlatma peşindeler yok iste royal familynin gittigi kulube yazıldık, biz londranin merkezinde oturuoruz sen biraz uzaksın, hintlilerden tiksinioruz zencilerden bıktık, apple bize soyle iyi saglik sigortasi yaptı adagshgs vs vs. Allahım ben neler dinledim hic konusmasaydim daha dingindim. Insansizlik derken bunlari saymiyorun işte insan degiller cunku. Hep bi birilerini ezip kendilerini parlatma peşindeler. Espri yapiorum anlamiolar. Anlasinlar diye sonunda siritiyorum falan gereksiz.
Ha ben superim diye anlatmıyorum ben zaten bipolarim 2 gundur uyumuyorum maniye gircem diye korkuyorum su an uzun zamandir da girmedim cunku. Sacma sapan kumar oynayıp duruyorum 23 saat oldu casinodayim su an hala duruyorum burda diyecekler yapıştı gitmio ama gercekten eve gidesim yok.
Yalnızlığı severim normalde de gun icinde sarfetmem gereken laf kotami doldurmayinca tuhaflasiorum bence. Neticede sosyal bi varlığız bunu soylerken klişeden agzim burnum mok koklamis gibi yapio su an ama gercek bu. Siz yalnizlik hissiyle nasi basa cikiosunuz ya gercekten bu gece oyle sıkılıyor ki icim dunyada bir başıma gibi hissediyorum. Silinsem gitsem sanki rahatlicam. Daha ankaraya donup evimi kiraya vermem gerekio bu ay olmuşum de eşyalarımı dağıtıcam gibi.