merhaba ben yıllar once ergenken bir cocuğa aşık oldum o da bana kor kutuk
18 yaşıma kadar 3 sene uzak yakın sevdik askere gitti geldi bekledim onu ailesi biz fakiriz diye katı kuralla beni redd ettiler cocukta bana ikna edicem onları sabr et diyordu bir gun ayrıldık biz duygusal boşluk evdeki babadan aileden piskolojik şiddet neticesi başka birinde ilgi bulunca apar topar kacarak evlendim cocuk kactigim gun aradı don gel dedi gitmedim inat ettim hata mı bilmiyorum 9 senelik evli iki cocuk annesiyim onu hic unutmadım gizli gizli bakıyordum feysten ama hic yanlış şeyler yapmadım hatta o bana ulaşmaya calıştı defalarca red ettim evliyim olmaz dedim
9 sene sonunda koyume gittim onu yine gordum eski duygularım fazlasıyla tekrar hissettim istemsizce kendimle beynimle kavga ettim evliyiz dedim uzaktan her gun gelip bakıp bakıp gitti icim acıdı oda evli bende imkansız bişeyiz ustelik yanlış farkındayım sonra arkadaş gibi selam verdik konuştuk o duygularını anlattı ben anlatmadım yok unuttum falan dedim kızdım ama nasıl ağlıyorum sonra kalbim ilk defa bu kadar acıdı ve ben İstanbul'a geldim geri sonra iş nedeniyle onlar da bir ay sonra İstanbul'a taşındı buluşmak istedi arkadaş gibi buluşup konuştuk cok uzuldum cok ağladım o beni sucladı neden pes ettin evlendin diyor bense onu ama yanlış biliyorum ama duygularım beni mahvetti eşime karşı meğerse bu sevgi aşk değil arkadaş gibi sevmişim onu ben ondan başka kimseyi sevemediğimi anladım ama bunu belli etmedim ne yapa bilirim napmalıyım yuva yıkmak istemiyorum ne onun ne kendimin aldatmak istemiyorum eşimi boyle bir insan değilim ben ben kendi icimde acı cekiyorum bununla nasıl baş ederim bilmiyorum ben anneyim kendimden utanıyorum hastalandım bu dertten bir deri bir kemik kaldım kimse bilmiyor anlamazlar zaten haklı olarak ben boyle değildim 13 14 senedir niye bitmiyor bu aşk neden onu unutamıyorum demiyorum olmuyor biri bana yardım etsin ben boyle olmak istemiyorum