Eşimin ailesini ve kendi ailemi yemege cagirdim. Ve eşimin doğum gunune iki hafta vardı henuz. Duşundum ne yapsam daha erken sonra tekrar bir program ayarlar kutlariz diye. Hatta anneme de dedim boyle duşundum ama erken olur diye. Fakat iki taraf da bir geldi gizli saklı hediyeler, pastalar. Eşim sezdi durumu. Ablam gizlice dedi eşinin doğum gununu de kutlayacagiz diye. Herkes hediyesini almis. Hazirliklar yapilmis benim haberim yok. Dedim bana da deseydiniz abla oyle toplanmışken yapalim dedik dedi. Sonra kayinvalideme dedim beraber alsaydik benim de haberim olsaydi ablan soylemeyelim dedi dedi. Siz de ayri kutlarsiniz dedi. Şok oldum. Cunku ablam sanki herkes oyle karar vermiş gibi konuşmuştu. Anneme dedim ben sana sordum sen pek gonullu olmayınca demedim dedi. Onceki gun agzimi aramisti ben de erken eşim oyle istemez demistim. Onceki konustugumuzu hatirlamiyor bile. Neyse sorun degil guzel oldu o kadar ugrasmislar. Tam hayalindeki gibi olmasa da koca adam bir sey olmaz. Benim şaşırdigim yani ben de isterdim eşim sonucta birlikte cikalim karsisina diye boyle bir tuhaf oldum. Sonra ablama dedim keşke deseydiniz diye sen yorulma ugrasma istedik dedi. Halbuki evimi acmisim, yemegimi yapmisim neye ugrasacagim. Siz ne duşunurdunuz?
Hepbirlikte duşunup surpriz yapmalari guzel elbette fakat beni şupheye sevk eden ablamin daha once anneme eşine oyle davraniyor boyle davranıyor eviyle ilgilenmiyor derken duydum. Artik tam guvenemiyorum o yuzden. Yuzume guluyor bana iftira atarak arkadan konuşuyor. Şimdi de beni arka planda bırakarak surpriz hazirliyor. Daha once boyle seyler yasayinca ben mi uzerime alınıyorum yoksa hakli miyim danismak istedim. Onceki olaylardan sonra ciddi tavrimi koymustum. Hala da mesafeliyiz. Benim karakterimi bildigi, dogum gununu bilmek istedigimden adi gibi emin oldugu halde boyle gizledi. Ve fikir ondan cıktığı halde sakladi. Beni hala eski halleri devam mi ediyor dusuncesine sevk etti.