Kızlar eşim 7 senelik oğretmen.

Bugune kadar bir suru kadın arkadaşı oldu okuldan oğretmen. Ben de hepsini tanırım. Taktik olarak değil ama yapım gereği hepsiyle ben de arkadaş oldum. Beni rahatsız eden hic olmadı bugune kadar. Eşimle iletişimleri vs acısından. Hic rahatsızlık duymadım.

Bu ara okullar acıldığından beri yeni gelen bi kadın oğretmen var. Onunla da tanıştık tesadufen, avm de denk geldik eşimle. Beraber tatlı yedik vs.

O gun onu eve bırakırken arabayla, bizimle konuşurken sesi cok yakından geldi. Kafamı da cevirip bakmak istemedim rahatsız olmaması icin. Ama sanki kollarını bizim iki koltuklara dayamış bize baya yakın duruyodu. O şekilde konuşuyordu. Ben o kadar yakın durmak istemem acıkcası. Arkada normal otur yani. Neredeyse başını bizim aramıza koyacak...

Neyse o gun rahatsız oldum ama bi şey demedim. Sonra eşime "Eşin cok iyi, onu kimse uzmesin" demiş. Eşim de "Ben varken onu kimse uzemez" demiş. Eşim anlattı. Ben de "beni kim, niye uzsun ki" dedim. Değişik geldi bana.

Sonra ben bikac gun yoktum evde. Hic yapmadığım şey eşimin teline baktım sabah. Sabahları, evi yakın olduğu icin eşimle birlikte gidiyorlar okula. Mesajlar neredeyse her gun "Ben geldim, bekliyorum". "Cıkıyorum ben de" şeklinde normal konuşmalar.

Bilmiyorum yeni evli değilim ama ilk defa boyle bi rahatsızlık hissediyorum. Eşim okula ilk defa birilerini bırakmıyor ama icimde bi şey var. Huzursuzum... Hamilelikten mi acaba?

Eşimin bana karşı davranışlarında değişiklik yok bu arada...