Evet hanımlar, bu konuda fikirlerinizi cok merak ediyorum. Ben, once cocuklarım diyen bir anneyim. Kendimden once cocuklar diyorum. Bunun yanlış olduğunu yazan, once kendimiz diyen anneler, hanımlar goruyorum ve onları da anlamak istiyorum.

Once cocuklarım derken, her şeyimi onlara gore ayarlamaktan bahsediyorum azıcık bir ihmal olacaksa kendi keyfimden, isteklerimden odun vermeyi tercih eden bir anneyim. Benim annelik tanımim bu. Bu beni mutsuz etmiyor aksine cocuklarım mutlu olunca daha da mutlu oluyorum.

Uc aylık bir bebeğim var mesela, cinsellik evet gerekli evet evliliği ayakta tutan şeylerden belki de en onde geleni ama bebeğimde dil bagi var mesela. Boğulma tehlikesi buyuk dedi doktor. Sabaha kadar başındayım ve kocamla cinsellik yaşamam lazım gibi bir duşunce aklımın ucundan bile gecmiyor. Şimdi ben iyi anne kotu bir eş miyim? Kotu essem boyle bir konu icin sonsuzkere olurum o ayrı ama bilmiyorum ya. Once bizciler ve once cocuklarimcilar siz ne duşunuyorsunuz bu konuda? Eşim bu durumumdan şikayet etmeye başladı, onu da ekleyeyim. Neymiş, hamileliğin son aylarından beri bekliyormuş. Ee kafam cocugumdayken nasıl olacak boyle?

Dert değil belki ama farklı bakış acılarını anlama acısından bence faydalı bir konu olacak. Sevgili Mune reytingi yuksek bir topikte acmak istedim konuyu umarım hata yapmamisimdir.

ONEMLİ; Diğer konularla alakası yok konumun. Bu konu beni buraya uye olduğumdan beri duşunduren bir konu cunku anne cocuk boşanma evlilik konularında hep bir taraf once cocuk diğer taraf once anne diyor. İki tarafın duşuncelerini merak ediyorum. Ben neredeyim bulmak istiyorum bir yandan da.

Onemli; cok bilen birkac arkadaş bağımlı birey yetisdigimizi soylemiş, hayır oyle bir şey yok. Desem de kendileri cok bildikleri icin burada yazmaya devam edecekler. Diğer arkadaşlarıma, konuma fesatlık karistirmadan direkt cevap veren arkadaşlarıma cok teşekkur ediyorum iyi ki varsınız hanımlar.