Oncelikle herkese merhaba. Hayatıma dışarıdan bir gozle bakılsa ne memnuniyetsiz denilir belki de :/ Ama benim memnun olmadığım oyle yerler var ki... Arkadaşlar, olmayan erkek arkadaş, aile, dış gorunuş... Belki de kendi kendime yapıyorum her şeyi ama yazmak istedim işte cunku etrafımdaki kimseyle yeteri kadar dertleşebildiğimi duşunmuyorum. Gecen keyfim biraz yerinde değil, sesim duşuk diye bir arkadaşım yine ne oldu gibi bir şey soyledi. Kırıldım ama belli etmedim. Cevremde toplasanız iki uc arkadaşım var zaten onların da işi duşunce akıllarına gelirim. Bir sevgilim yok hic olmadı. Zaten bu ozguvensizlik yaratırken artık şu gunlerde guzel ve cekici olmadığımı hicbir yonden beğenilmediğimi de hissetmeye başladım. Arkadaşlarım beni işi duşunce ararken hicbir planlarında olmuyorum tatil gunlerinde. Hoş evimde olmaktan bir şikayetim yok ama ah şu sosyal medyada paylaşılanlar yok mu onları gorunce kıskanmadan gecemiyorum. Hicbir yerde tutunamamış, hobisi bile olmayan, oyle koltuğunda omur geciren gelip gecen biri oldum cıktım. Oysa hic boyle hayal etmemiştim bu yaşlarımı. Gecer mi dersiniz bu hallerim?