3 yıllık evliyim 5 aylık bebeğim var. Eşimle cok iyi anlaştığımız kadar kotu de anlaşan bi ciftiz. Bazen cok mutluyuz bazen kavgalı. Hamilelik doneminde de eşim cok kalbimi kırıp ağlatmıştır beni. Ustunden zaman gecti destek aldık iyiydik bi suredir. Dun eşime muhabbet ederken arkadaşımla ikgili birşey anlatıyorum kendisi hamile bu arada. Eşimde hamilelik psikolojisi ustune gidilmemeli gibi bi cumle kurdu bende evet hamilelik psikolojisi dedim. ben hamileyken biraz olsun boyle duşunseydi daha iyi gecebilirdi hamileliğim boğazım duğumlendi o an bişey demedim . Kotu bişey mi dedim dedi hayır tam tersi iyi bişey dedin dedim sessiz bi ortam oldu. ben kalktım sofrayı hazırlamak icin seslendim bebeği ne yapalım dedi bende koy iceri bi yere dedim oyun halısını kastetmiştim oyle kendisi durabiliyor, cope atayım istersen diye ters bi laf soyledi sen yemeği dedi ben başladım ağlamaya. Bu arada kac gundur banyo bile yapamamıştım okadar yorgundum ki tuz biber oldu. Yemek yemedim tabi sonra geldi yanıma konuşalım diye istemedim o an. Sonra gitti yemeğini yedi bi yandan da bebeğim huysuzdu onla ilgileniyorum. Dah sonra kendisi telefonla ilgilendi surekli sonra kalktı yatmaya gitti sende bebeği emzirdiktem sonra gel dedi. Bende bensiz yatmasına daha da kırıldım neyse gittim odaya bebek kucağımdaydı odanın kapısı sert actım biraz eşimde hayvan hayvan hareketler yapma cocuk kucağında dedi burnundan soludu resmen bende aynaya bak dedim aldım bebeğimi gittim salonda uyudum. Konuşmuyoruz dunden beri. Evet aşırı davranışlarım olabilir ama o kadar yorgundumki sinirlerim yıpranmıştı resmen eşimden hayvan kelimesini kullanınca daha da bozuldum. Uzun oldu biraz kusura bakmayın icimi dokmek istedim...