annem cok zor bi kadındır. cok paragozdur bunu soylerken inanılmaz utanıyorum... Her şeyde para muhabbeti yapar, bir şey alsam hayırlı olsun demeden fiyatını sorar. bir şey yesem fiyatını sorar. evde yediğim yemeğin, uyuduğum uykunun, oturduğum surenin hesabı yapılır cok yoruldum. gecen gun markete gittik, annem aldığımız her şeyi saklamış... o kadar utandım ki anlatamam, kendimi cok fazla obur ve israfcı hissettim. elektrik faturası bu ay fazla gelmiş, ben de uzun suredir evde değildim bu ay geldim anneme, faturayı benden biliyor. oysa hic farklı bir şey calışmıyor, ekstradan bir şeyi ben kullanmıyorum. gelip ters ters bakıp inanılmaz ters konuştu. peteği cok actığım soyleyip gunde on kez kendi kendine acıp kapatır.cok hastaydım ve cok az peteği actım zaten annemin bu paragozluğu beni yoruyor biliyorum huyunu diye dikkat ederken bu muamele beni cok yordu sığıntıyım evde resmen. bir dolap dolusu erzak getirdim lafını yapmadım, yenecek her şey saklanmış, kendisi de ceşit ceşit cikolata yiyor hayret ettim, eskiden bu kadar esirgemezdi. ben evlenince butun giderlerini karşılamamı bekledi. evlenince masraf mı azalıyor, aksine artıyor bunu nasıl akıl etmez bu kadar para hesabıyla kendini yiyen biri anlamıyorum. ustelik gorunuşum hakkında da cok olumsuz şeyler soyluyor... depresyona girmeme ramak kaldı... lutfen olumlu şeyler soyleyin, cunku yorumları okurken depresyona girmek istemiyorum. Her kıyafetimi giymek istiyor. kendime aldığım her şeyi ona da almamı istiyor, evin giderlerini karşılamamı istiyor tabii ki kaldığım sure icinde bazı şeyler alıyorum sonucta kalıyorum ama benim de bi ailem var... cok mecbur kaldığım icin ailemleyim cok uzgunum gercekten annen bile olsa insan eti ağırmış. ama annem bu arada abilerime cok iyi davranır. cok kız erkek ayrımı yapar... cok yetersiz hissettir bana kendimi. başarısız bi işe yaramaz gibi bakar.. cok bunaldım..