kızlar hepinize selamlar,

Artık nefes alamıyorum . Biraz size yazıp rahatlamak istedim. Başlıktan da anlaşıldığı gibi abartısız ucan kuştan bile rahatsız olan , surekli oflayan , sitem eden , en ufak şeyi ( kendisiyle ilgili ) buyuten , surekli aynı şeyi tekrarlayan bir arkadaşım var.
Gercekten sabrım kalmadı . Diyeceksiniz ki neden hala arkadaşsın , o zaman goruşme.
Kendisi normal arkadaşlığımızın yanında iş arkadaşım ve aynı odayı paylaşıyoruz. Ozel hayatımdan cıkarmış olsam bile asla iş hayatımdan cıkarabileceğim bir pozisyonda değil maalesef. Belki aynı odada olmasak bu kadar gozume batmazdı . ( onceden aynı odada calışmıyorduk cunku o zaman bu kadar batmıyordu.)

Normal hayatımda da goruştuğum , samimi olduğum biri. Pek eleştiri kaldırır yapısı da yok.
Ya bir insan hayatta hic mi bir şeyden zevk almaz ya. Ayağa kalkar off, oturur off, yok efendim bu ne bicim hayat. Surekli iş yerinden hoşnutsuzluk.
bugun artık bağırıp odadan kacmak istedim .
Gercekten DAYANAMIYORUM. Kendi hayatımda muhteşem değil , ailevi sıkıntılarım var. İnsanız hepimiz bunalıyoruz, sıkılıyoruz, of dediğimiz zamanlar oluyor ama bu bambaşka . Nefes alsa ona bile soyleniyor.

Bugun en son sacmasapan bir şeyden sitem etti. Sakince dondum; farkında mısın her şeye şikayet ediyorsun ama her şeye, zaten negatifim benim de kotu bir hayatım var. İyice negatif yukluyorsun dedim. Normalde cok bu şekil cıkışlarım olmaz ama mecbur kaldım artık.
O da duraksadı bir an ( bu tepkime alışık değil cunku) şaşkın bir ifadeyle ne yapayım ya dedi?
Ya dedim tamam hepimizin sıkıntısı var ama sen cok abartıyorsun dedim.
Bir daha seni de gorurum şikayet ederken dedi şakayla karışık.
Ben de gorursun ama senin kadar değil dedim.
Sonra sessizlik oldu.

Şuan bile ben yazarken of puf yapıyor. Ben ne yapayım Allah aşkına?
Nasıl duymazdan geleyim?
Bir fikir verin ne olursunuz