Hayırlı geceler herkese
Şimdiden akıl, tavsiye verecek herkese teşekkur ediyorum

Eşimle 5 sene once evlendik, ondan oncesinde de 8 senelik bir flort donemimiz oldu. Yani kısacası aşk evliliği idi. Herkesin parmak ile gosterdiği bir cifttik. Herşey dilediğim gibi oldu duğun, ev, eşya vs.. hicbir şeyde gozum kalmadı keşke şu da olsaydı demedim, dedirtmedi Allah razı olsun. Ve bu evlilikten 4 aylık bir kızımız oldu. İyi ki oldu Rabbim onu bize iyi ki verdi.

Fakat, eşimle birbirmize karşı saygımız yok oldu bitti gitti. Yani şoyle şiddet yok kesinlikle lakin birbirimize karşı psikolojik şiddet var. Cok kırıyoruz, kiriliyoruz. Olur olmaz şeylerden kavga ediyoruz. Haftanın 2 gunu iyiysek 5 gunu kotuyuz.. bazen kufur dahi ediyoruz. Bende, o da.. evet eşimi seviyorum, sevildigimi de biliyorum. Aksi olsa kimse kimseye tahammul edemez bir şekilde gonul almayı biliyoruz. Ama ben boyle bir ortamda surekli kavganın olduğu sebepsiz kavgaların cıktığı ortamda bir cocuk buyutmek istemiyorum.kizimin huzurla, sağlıkla, mutlulukla buyumesini istiyorum. Şimdiye kadar boşanmayı hic duşunmedim aklımın ucundan gecmedi gozumu onunla actım onunla kapatmayı diledim hep şuan 31 yaşındayım eşimi tanidigimda 18 yaşında idim

Kısacası bosansam ne yaparım, yapabilir miyim, kızıma haksızlık etmiş olur muyum? Onu babasız buyumeye mahkum etmek elle tutulur bir sebep yokken ileride bana neden anne diye sorarsa ne cevap veririm..

Akıl verin ne yapsam duzeliriz ya da duzelebilir miyiz, denemeye değer mi ? Yoksa hic uzatmamak mi en iyisi.