Merhaba Hanımlar​
Daha evlenmeden aranızdayım Ben ozel bankada calışıyorum. 3 yıl once bir arkadaş vasıtasıyla biriyle tanıştım. Bir devlet kurumunda memur. Kendisi aradığım ideal eş ozelliklerinin coğunu taşıyor tanıdığım kadarıyla. Kibar, merhametli, nerede nasıl davranacağını bilen bir insan. Neyse gel zaman git zaman aileler tanışsın bu işin adını koyalım dedik. Nişan tarihi belirlendi.
Ailesinin oturduğu şehir bayağı uzak cok kişi gelemeyiz dediler. Neyse nişan olacağı gun sabahı geldi bunlar. Abisi, yengesi, annesi, ablası, birde teyzesi 3-5 tanede cocuk ( Bu kadar kişi otomobile nasıl sığdılar hala anlamış değilim). Baktım ellerinde hicbir şey yok acaba arabada mı bıraktılar diye duşundum. Nişan saati yaklaşıyor yine birşey cıkarmadılar ortaya. Baktım olacağı yok nişanlıma sordum ne getirmişler sor eksik bir şey varsa alalım diye. Ablasına sormuş biz bir şey almadık demiş ben şokkk !!! Benim sinirlerim zıpladı. Ne cicek ,ne cikolata, ne tatlı, ne pasta, ne bir hediye gece yatıya kalacaklar yedek kıyafet bile almamışlar yanlarına. Ben sinirlendim nişanlıma başladım saydırmaya daha once konuşmadınız mı bunları diye. Apar topar carşıya indik yalandan kendi cicek cikolatamı ikramlıkları kendim aldım duşunun rezaleti. Bir ailenin durumu ne kadar kotu olursa olsun bir kutu lokumda mı alamaz, bir kucuk hediyede mi alamaz, o kadar sinirlendim ki.. Sonra oğrendim nişanlım yolda harcadıkları yakıt parasını yemek parasını gondermiş sinirim 3 e katlandı.

Ben o psikolojiyle kuafore gittim benim moral alt ust. Nişan saati geldi biz direkt salona gectik. Baktım sabah geldiği kıyafetleri uzerlerinde yine. Nişan takıldı oturdugu yerden kalkan yok bizimkiler takı takıyor onlardan yine tık yok. El gibi oturuyorlar. Allahım ben nasıl bir aileye cattım diyorum gulumsemeye calışıyorum ama moralim alt ust oldu. Nişan bitti bunlar yine geldikleri kıyafetlerle yattılar sabah erkenden kalkıp gittiler. Resmen kendi kendime evcilik oynamış gibi hissettim kendimi Butun heyecanım gitti...

Bir iki ay sonra ailemi gormeye gidelim dedi kalktık gittik. Kultur farkı desem bir cok kulture tanık oldum boylesini hic gormedim. Eve gittik evinize ilk defa gelen biri ustelık gelini olacak o evin hic kimsenin umurunda değil, guya haberli gittik ne yemek hazırlanmış, ne hazırlık, ortalık perişan. Kayınvalide, gorumce biz oturuyoruz, onlar oturuyor. Yemeği bırak bir bardak cay gelmedi onumuze hadi beni gectim oğlun gelmiş insan bir tas corbadamı yapmaz. Acaba beni istemıyorlarmı dıye duşundum sordum nişanlıma evlenen kımseye karısmadı bizimkiler dedi. Abimler bayramdan bayrama gelırler gelinler hic gelmez dıyor. Ben boyle hayal etmemiştim(

Mutlu olacağım duşuncesini yavaş yavaş kaygı endişe almaya başladı. Bakıyorum duzenlerine kucumsemek masadıyla soylemiyorum ama resmen bundan 100 yıl onceki hayatı yaşıyorlar. Ustelik sabit bir gelirleri var. Kayınpeder emekli. Hic geliri olmayan insanlar bile oyle yaşamaz anlam veremedi.

Aklım cok karışık duğun var daha onumuzde, her şeyi biz yuklenecez anlaşılan .Buna da razıyım fakat sudan sebeplerle surekli nişanlımdan para istiyorlar.. Nişanlım benim ailem boyle bir şey bekleme ben varım sadece yanında diyor. Okurken bile bana para gondermezlerdi hem okudum hem calıştım diyor. Diğer abilerim evlenirken de aynısını yaptı annem babam diyor. Butun kardeşlerime karşı ilgisizler diyor. Bence hepsi ilgisiz ve umursamazlar. Soyluyordu ama bu kadar olduğunu tamin edemedim. Gun gormemiş deyimi varya bunlar icin soylenmiş bence Nişanlıma da bir şey diyemiyorum. Keşke ilk başlarda gidip gorseydim duzenlerini. Evlenince nasıl olur? Boyle insanlarla omur gecer mi sizce ? Ben farklı şeyler hayal etmiştir. Tamam maddi imkanın olmaz anlarım, ne bilim paran yoksa ilgi gosterirsin, dilinle memnun etmeye calışırsın hicbir şey yok. Ruhlar aleminde gibiler ) Nişanlıma bakıyorum ailesinin tam tersi. Ailem cok sevdi nişanlımı. İki arada kaldım. Ailesini gorunce gozum korktu acıkcası Benim durumumda olan varsa onerilerinize ihtiyacım var.