Iyi akşamlar hanımlar. Nerden başlayacağımi bilmiyorum. Evlendiğin gunden bugune kadar cok cok şey yaşadım ve eşimden sogudum. Her hareketimden birşey cıkarıyor zaten ve diyorki ben senle evlendigime pismanim. Aileme gitsem cocuğumu kabul etmezler . Kaldı ki arkamda durmazlar zaten. Tek secenegim kadim sığınma evi oraya da gitsem annemin yureği dayanmaz ve bebeğini gotursem eşim bebegin icin pesimi bırakmaz onu almak icin. Boyle de yasasam her gun cehennem gibi sevmedigim ve beni zerre kadar anlamayan biri ile aynı evde yaşamak baba ağır geliyor. Ama kadın sığınma evine gitsem bir yanda annemde kal8yot aklim bir yanda bebeğimi alır eşim . O kadar caresiz ve yalnızım ki...