6.5 yıllık ilişkim sonucunda kahpece terkedildim arkadaşlar. 16 yaşımda iken 21 yaşında biriyle tanıştım ve her hafta farklı ilden geldi, goruştuk. Sonra ben onlisans icin onun iline gittim. Her gun goruştu benimle, hic sıkılmadı, aksine ben bunalıyorum. Hergun saatlerce geliyordu. Oğrenci olduğumuz icin ve surekli beraber olduğumuz icin dışarıda yemeye yetmiyordu. Ben kykdan yemek cıkarıyorum o da cafeye goturuyordu genelde. Kaldırımda beraber yemek yiyorduk ya. Okul bitince:" gitme, sensiz okumaya konsantre olamam" dedi. Halbuki coktan bitmesi lazımdı okulunun. 2012 girişliydi. Kalmaya devam ettim ama neyse 1 sene boş kaldım, ailem destek cıktı. Sonra işe girdim markette calışmaya başladım. Makarna gunleri daha da artmaya başladı. Surekli goruşmeye ve ozel yurda boşa para verme durumları gucleştiriyordu. Ailesi işsizdi. Para sokağa gideceğine onlarla kalmaya karar verdim. Hem destek olururdum hem de okulu zaten yarım seneye bitecekti. Duzenimizi cok gecmeden kurardık. Ama yarım sene oldu iki sene. Odam varken ben artık anneanne de gelince salonda yatmaya başladım. Bir sene de oyle gecti. Sonunda bu yaz askere gitti ve ailesiyle tartışıp evden cıktım. Geri don dedi ama donmedim. Ağır şeyler soylenmişti. Ozelimizi babama soyledi, yetmedi ailesi eşyalarımı işyerime yığmış, mudurum aradı soyledi. Ve mudurume hakkında soylediklerimi soylemişler abartarak. Kendileri beni gaza getiriyordu. Sokaktaydım yani. Bir saar kus kalamayan hemen ozur dileyen, bir yere yolculuğa giderken ağlayan, konuşmadan iletişimsiz duramayan, hep beni duşunen adam ben sokaktayken naptığını duşunmedi. Geri don, şu an hicbir şeyim, bir sene daha sabret rol yap. Amca teyze seni seviyor dedi. Nasıl sevgi? İşimden etmeye kalktılar. Ne olume ne dirime dedim. Ben o işyerinden kazandıklarımla eve bi şeyler getirdim. Ertesi gun aceleyle başımı sokacak yer buldum ve nispet mesajı attım ev tuttum diye. O da ailenle mutlu ol dedi bana. Ve 5 aydır arayıp sormuyor. Numaralarını değiştirdiler ailecek. Sevdiğim arkamda durmadı ve bana kazık attı. Aynı şehirde yaşamak zorundayım ustelik,2 km otemde yaşıyor. Her şey aniden olunca kendi şehrime donemedim. Ailem koyde yaşıyor her turlu ayrı olmak zorundayım. İşleri olduğu icin yanımda da olamıyorlar. Arkadaşım da yok. Tamamen yalnızım Ankarada. Onsuz hicbir şey yapmazdım ki. Olan arkadaşlarım da o varken bitti. Gitti. Ağır depresyondayım. iyi anlarım da aklıma geliyor, bunu bana yaptınız sorusu da aklımdan cıkmıyor. Şu an 23 yaşındayım ve hic iyi değilim