Merhabalar , ben oğretmenim . Lise yıllarından beri yoğun olarak sosyal fobi yaşıyordum . Universite calişma hayatı derken aştım . Şu an sadece topluluk onunde konuşmada sorun yaşıyorum . Bir de takım elbiseli erkek olunca eşim dahil , cok tedirgin oluyorum( kucukken yaşadiğim bir travmadan dolayı , biliyorum)ancak bunu aşamıyorum...
Gel gelelim hayatımı nasıl etkilediğine, bu topluluk onunde konuşma fobisi yuzunden , surekli okulda korku yaşiyorum, ya resmî yazı gelirde oğretmenler ile eğitim olurda konuşmam gerekirse vs vs..
Kafam o kadar doluyor ve icsel olarak bi huzursuzluk korku yaşiyorum ki bunlarla , gunluk hayata zor adapte oluyorum zaman zaman . Bu nedenle de kendimi kapatıyorum diş dunyaya . Ben nasıl olsa diğer insanlardan geriyim . Bana değmez koyafet almaya, şuna değmez buna değmez . Ortaya cok sade , sıradan , bakımsız biri cıkıyor . Hep idare ediyorum kendime bşr şey almamaya calişiyorum ama cocuklara ve kendim dişinda her şeyim onemli olduğunu duşunuyorum . Haliyle eşim de bakımsız değersiz birini goruyor . Ne bir hediye alır ne hatası icim ozur diler . Ne teşekkğr eder yaptıklarım icim . Ustelik ailemle telefonla konuşmam dan rahatsız olur iş yapmamı bekler surekli . Ne kitap okuyorum ne samimi bi arkadaşim var . Ne de komşum . Aileme uzak bir şehirdeyim .eşim durduk yere cocuğu bi tut dedim diye cok yorulmuş akşamı bana zehir etti . Bağriş cağris .... kendimden nefret ediyorum yetersiz goruyorum cok yetersiz , değersiz . Nasıl aşacağim ben nasıl duzeleceğim . Lutfen yol gosterin