Merhaba hanımlar.

Derdim buyuk kızım. 1.sınıfa başladı. Pandemiden dolayı anaokuluna gondermemiştik. Bir sıkıntımız var, cocuğum icine kapanık, pısık bir cocuk. Bundan korkuyordum hep, iletişim kuramaz, ezilir, iyice icine kapanır diye. Bugun iki kız arkadaşı gelmiş kalemliğini almış kızımın, gık dememiş. Başka bir arkadaşı odunc kalem vermiş. Koca gun oğretmenine bile bir şey dememiş, gelmiş akşam evde kalem silgi aranıyor. Sordum nerde diye, oyle oğrendim. Ağzından kerpetenle laf alırız zaten, alabildiğim bu, ya alamadığım? Cok geriliyorum şu an, ben de boyle bir cocuktum, ne kadar unuttuğum, unutmak istediğim, beynimin karanlık dehlizlerine attığım iğrenc anım varsa hepsi cıktı şimdi. Ne yapacağım? Beynim durdu, ne yapacağım?