İyi gunler herkese,

Benim sorunum:Kendim. Cocukluğumdan beri aşırı yavaş,uyuşuk,uykuyu seven bir insan oldum.Annem ve babam ise benim tam tersim. Cocukluğum hep eleştirilmekle gecti. Hızlı ol,hadi uyan,yerinden kalk hareket et. Bu ve benzeri sozlerle hep beni değiştirmeye calıştılar. Annem ileride hayatında cok zorlanacaksın diyordu o zamanlar inanmıyordum ama cok doğruymuş.

Evlendim. Eşim annem babamdan daha hiperaktif biri. Surekli planları işleri olan,oturmaktan hoşlanmayan, 5 dakikasını bile boş gecirmeyen birisi. Bu sefer de annemlerin bıraktığı eleştirilere o devam ediyor. Benim iyiliğim icin soylediğini biliyorum ama kendimi değiştiremiyorum.

Elim cok yavaş. Calışırken de bu sıkıntı oluyordu. Yapmam gereken işleri zamanında tamamlayamıyordum. Tolerans gosteriyorlardı ama onların da gozundeki eleştirel bakış beni iyice dibe surukluyordu.

Telefon bağımlısıyım. Gunde 8-9 saatimi telefonla geciriyorum. Spora başlasam 1 hafta sonra bırakıyorum. Aklımda hep hayallerim,planlarım var. Ama bu uyuşukluk yuzunden hic birini yapamıyorum. Kucukken de aslında derslerim iyiydi ama tembellik yuzunden istediğim şeyleri bile başaramadım.

Benim sormak istediğim benim gibi olup sonradan kendini değiştirebilen var mı? Ben normal insanlar gibi olmak istiyorum. Canlı,enerjik,hayatı dolu dolu yaşayan biri. Bu arada soracak olanlar icin kan değerlerimde bir problem yok duzenli kontrol ettiriyorum.

Bu şekilde devam etmek istemiyorum. Her gun kendi kendime cok kızıyorum. Kendimi sevmiyorum. Başka insanların başarılarını gorunce bu hayatta oksijen tuketen fazlalık gibi hissediyorum kendimi.