Aynı iş ortamından hoslandigim bı cocuk var. Başlarda hep bakışlarını yakaladım ve dikkatimi cekmeye başladı. Arkadaşlarımız ortak boş vakitlerde hep beraber takılıyoruz. Yapı olarak zeki ama biraz gizemli cok konuşmaz kolay kolay herkesle diyolog kurmaz ve dışardan soğuk yapısı var. Neyse birlikte vakit gecirirken sadece bakisiyoruz ama bana karşı geri duruyor yakınlaşma cabası yok. Gecen bunun kalbini kırdım sacma bı konudan ikimiz birbirimize kustuk 10gun hic konuşmadık asla ayağıma gelicek bı kisilikte insan degil ben nezaman umursamazsam onu yok sayarsam benimle diyolog kurmaya calıştı. Bende fırsatı degerlendirip konuşmak icin bana nazar değdi bı okusana falan dedim dalgaya aldı bana niye geliyon başkası okusun falan gibisinden. Butun moralim sıfır oldu. Umursamiyormus gorunsemde biyerde modum duşuyor. Ve ozellikle benim samimi arkadaşlarımla diyolog kuruyor bakışları ustumde umursadiginin farkindayim ama beni kazanmak icin tek cabası yok. Bu arada yılısik değilim mesafem var ve biseyleri anlaması icin tamamen ortamdan uzaklaşıp onu unutmaya calisicam. Bu arada evlenip ayrıldım reddedilme korkum yuksek kolay kolay hic bı erkeğe yaklaşmak yapışkan tavırlarım yoktur ama bu cocuk soğuk davransa da samimi geliyor ilk defa boyle oldum reddedildigim zaman daha cok takıntı duygusu oluyor ama ne yapacağımı bilemedim.
Arkadaşlar cocuğun yanında kaşıntı değilim umursamaz ve meşgul duruyorum genelde arkadaş ortamım cok ve yanında baya eğlenceli rahat davranıyorum fakat benimle bakisip ters yaptığında veya ilgisiz olduğunda bı anda modum duşuyor. Okusana muhabbetini bende dalgaya alarak konuştum