Oyle uzgunum, oyle kızgınım ki kendime. 2,5 yaşındaki cocuğuma oğretmem gereken şeyleri zamanında oğretmedim, televizyonu ona bakıcı yaptım. Hicbir bahane beni haklı cıkaramaz zaten, hatalarım icin fazlasıyla vicdan azabı cekiyorum, lutfen bu kısım icin bir sille de siz atmayın.

Birkac kelime dışında konuşmuyor. Coğu zaman beni ve cevreyi duymazdan geliyor. 1 yıldır elimden gelen herşeyi yapıyorum, cok da ilerleme katettik ama yaşıtlarına gore daha bebeksi duruyor davranışları. Anne dediğini bile 1 aydır duyuyorum şukurler olsun. O da seslenmek icin değil bazen canı isterse soyluyor.

Zamanı geri alıp hatalarımı telafi edemem Bundan sonrası icin neler yapabilirim? Duzelir mi yaşıtlarına yetişir mi surekli bunları duşunuyorum gercekten cok uzgunum. Bir de gorenler niye konuşmuyor falan diye sordukları zaman daha da kotu oluyorum.

Cocuğum icin gec mi kaldım bilmiyorum keşke konuştuğu gunleri gorebilsem biran once