kızlar derdimi olabildiğince net anlatmak istiyorum. ben 18 yaşımdayken biriyle tanıştım ne oldu ne bitti bilmiyorum sırılsıklam aşık oldum, o benden 3 yaş buyuktu her neyse cok ayrıl barış bir ilişki yaşadım cok zordu benim icin aylar boyunca ağladım durdum psikolojim bozuldu her şey ust uste geldi tabi bu sure zarfında da seneler gecti. surekli ağladığım, beraberken de havalara uctuğum bir dongu haline geldi. ama nasıl mutluluk size anlatamam, seneler gecmesine rağmen hic o kadar yuksek noktalara erişemedim daha. buraya kadar belki bir derece normal, sonucta 18li 20li yaşlarda bu duygu durumları bu sırılsıklam aşık olup ağlamalar vs. Benim sıkıntım şu: ben kendimi cozemiyorum. artık eski sevgilimi sevmiyorum uzerinden 4 sene gecti. donmeye calıştı kabul de etmedim. hicbir sosyal medya hesabından fotoğraflarına bakamıyorum hala. bakın ben direkt olarak yuzune bakamıyorum. profil fotoğrafı var senelerdir ustune tıklayıp acabilmiş değilim o kadar kotu oluyorum ki. asla bakamıyorum. tamam bakma zaten ne gerek var diyebilirsiniz, ama kendimde şunu fark ediyorum. ben bebekliğimden beri babasızdım annem bana hamileyken babamla ayrılmışlar ben seneler sonra gordum ilk defa eve geldi. sonra lisedeyken birkac sene goruştuk onun yanına gittim vs derken sonra tekrar bağlar koptu. benim hicbir zaman icimde baba sevgisi ya da baba ozlemi olmadı hic babamı ozledim ya dediğimi hatırlamıyorum cunku kucuklukten beri hep boyle alıştım. ama eski sevgilimin hareketlerini, gozlerinin rengini, yuruyuşunu, tepkilerini, parmaklarının yapısını bile o kadar babama benzetiyordum ki. onunla ayrıldıktan sonra sanki onunla beraber hem babamı kaybettim hem de sevgilimi kaybetmiş gibi hissettim. uzeridnen seneler gecti hala hayatımda bir sorun olduğunda onu sucluyorum. geri donduğunde mesajlarına ya da aramalarına cevap bile vermedim ama o ne kadar bana geri donmeye calıştıysa ben o kadar ağladım. o bana mesaj attı o yalvardı ama ben birden kendimi yine o eski kotu gunlerin ortasında bulmuş gibi hissettim. yine olan bana oldu. bu arada farklı bir şehire taşındım cok farklı arkadaşlıklar edindim flort ettiğim insanlar oldu ama hala kotu bir şey olduğunda aklıma direkt eski sevgilim geliyor ya kendimi cok sucluyorum ya onu cok sucluyorum. bu baba figuruyle ozdeşleştirmemi nasıl duzeltebilirim inanın anlatamıyorum kelimelere dokmek cok zor ama benim gozumde ikisi aynı kişiymiş gibi geliyor ikisine karşı da kin besliyorum