Ne diyebileceğimi bilmiyorum, burada bir suru kişiye akıl verdim, bir suru kişiye de boşan dedim. Daha 3 aylık evliyken benim başıma bunun gelebileceğini asla tahmin etmezdim.

3 gun once eşimle tartıştım. Tartışma esnasında beni kolumdan tutup itti ve ben yatağa duştum. Ama yere de dusebilirdim, duvara da carpabilirdim. Ve 3 haftalık evliyken yine bir tartismada benim omzumu tuttu sert bir şekilde. Ben o zaman bir sure konuşmadım, evden gonderdim. Cok pişman olduğunu, birdaha asla tekrarlamayacagini soyledi. Daha yeni evli olduğumuz icin belki adaptasyon sorunu var dedim, birdaha asla tekrarlanmaması şartı ile kabul barismayi kabul ettim. Fakat beni ittiği zaman annemi aradım ve gelip beni alabilir misiniz dedim. Kendim de gidebilirdim, fakat evden gitmek istediğim icin dolabı acarken bunu yaptığı icin annemi aradım. Aradığım icin beni kışkırtmaya başladı ve bana hakaret etti. Ben de sen kendini adam mı sanıyorsun? Adamlık gucu yetemeyene zorbalık yapmak mi? Dedim. Daha sonra annemin geleceğini oğrendiği icin korkarak evden gitti.

3 gundur annemdeyim, kavga ettiğimiz gun aşırı hastaydım zaten acilden gelmiştim. Eve gelir gelmez kavga etmeye başladı benimle. Hasta halimle gittim. Bir kere bile durum ne olursa olsun bir "iyi misin?" diye bile sormadı. O kadar zoruma gitti ki dun mesaj attım. İnsan sadece iyi misin bile diye sormaz mı dedim. Ben ona adam değilsin demişim, kendimi sahipsiz hissettim demişim, niye soracakmis.( Hastaneye kendi başıma iş cıkışı gittim geldim o yuzden bunu dedim. Bu sebepten başladı konu zaten.) Artık tartismalardan biktigini, surekli gecmişi actigimi,ona cok hakaret ettiğimi soyledi. Hakaret ettim evet ama beni ittiği icindi cunku artık benim de gozum dondu. Tartışma ufak tefek olan tartışmalar. Bana el kaldirmadigini, sadece ittiğini soyluyor. Bırakın gonlumu almaya calışmayı, hala kendini haklı goruyor. Peki dedim madem, hayatından cıkıyorum birdaha rahatsız etmeyeceğim. Ben de seninle konuşacaktim iyi oldu araman dedi. Tamam dedi ve kapattık. Daha sonrasında mesaj attım, kendiisi bir donem bir nisanliyken issiz kaldı ve taksitleri odemekte zorlandık. Ben de o donem Kredi cektim. Ailelerimiz bu krediyi bilmiyor. Dedim ki aileler konuşmadan once biz yuzyuze gelip konuşalım. Kendi hesabimizi yapalım ve bu meseleyi kapatalım. Daha sonrasını biz konuşmadan aileler halletsin. Şu an yorgunum yarın konuşuruz dedi ve ben bir şey yazmadım.

Dunden beri baktı sanırım ben de artık tamam dedim, gozumu kararttim hicbir şekilde WhatsApp a girmiyor oluyu oynuyor. Ben de yazmadım acıkcasi. İki gun annesi aradı nasıl olduğumu sordu hasta oldugum icin. Bugunden beri o da aramıyor. Ya da ailesi bu cocukların durumu ne olacak boyle diye ailemi aramıyor. Boyle kaldık.

Daha 3 aylık evliyken bu tarz bir olayın icinde kendimi bulmama mi uzuleyim, en mutlu zamanlarım olması gerekirken yaşadığım hislere mi bilmiyorum.. Sevgililik donemimizde asla bu tarz hareketleri olmadı bu arada. Sadece cabuk sinirlenebiliyordu fakat hakaret veya şiddet gosterme gibi bir durum asla olmadı. Ne diyeceğinizi az cok tahmin edebiliyorum, icimi dokup rahatlamak istedim ve kendime dayanma gucu istiyorum, bunun icin dua ediyorum. Sizin de desteğinizi alabilirsem ne mutlu bana.

Bu arada calışıyorum ve maaşım Turkiye şartlarına gore iyi durumda. Hatta kendisinden bile daha yuksek maaş alıyorum.