Herkese merhaba benim sorunum şu ki ailemle herşeyde cok zıttız ve anlayışsızlar. 23 yaşındayım lise mezunuyum komik gelicek belki ama sadece ailemle yaşamaktan kurtulmak icin universite sınavına giricem tercih listemi şimdiden hazırladım en fazla alıcağım puana gore butun universiteler farklı şehirde. Hayata bakış acılarımız cok farklı benim doğru bulduklarım onlara gore yanlış onların doğruları bana gore yanlış ve ustune kendi doğrularını bana diretmeye calışıyorlar. Sadece uygulamada değil beyinen'de onların doğrularını desteklememi istiyorlar. Aileden kastım sadece anne baba değil kardeş teyze, dayı, amca, hala hepsiyle cok zıt duşunuyorum. Yemek zevkimiz, giyim zevkim, dini goruşum, bakış acısı, istekler herşey farklı onlar musluman ben deizm ve agnostizme inanıyorum yani ikisinin karışımı gibi onlarla din konusunu konuşmadım cunku hem gereksiz tartışma cıkarmak istemedim hemde bunu soyleme zorunluluğum yok zaten benim keyfime kalmış soyleyip soylememek. Ben dışarıdayım mesela yanımda bir erkek var hemen sevgilim olmasından şupheleniyorlar. Sevgilin olamaz kafasında değiller ama bir kadınla bir erkeğin arkadaş olamayacağını duşunecek kadar duşuyorlar maalesef. Zaten hic sevgilim olmadı ufak tefek şeyler yaşadım ama oyle sevgililik gibi bir durum olmadı hem ben bir erkeğe bağlanmak istemiyorum şu genc yaşımda onun yerine hayatımı yaşarım daha iyi hemde zaten sevgilim olsa bir dışarı cıksam evdekiler elli kere arar neredesin napıyorsun goruntulu arayacağım kacta gelicen diye hem beni hem sevgilimi darlarlar o yuzden hic baştan sevgili yapmıyorum ki ne benim başım ceneleriyle baskılarla ağrısın nede sevgilimin. Benim sevgilim olsa istediğim gibi nasıl mutluysam oyle yaşamak isterim sevgililiğimi aşkımı cinselliğimi ozgurce yaşamak isterim benim doğrum bu. Cinsellik yaşamadığım biriyle evlenmek istemem nasıl cıkacağı belli değil sonucta. Ama mesela ailem bir kadın evlenmeden yaşadımı kullanılmış olarak gorucek kadar ucuzlaşıyorlar sanki hic kadının isteği olmazmış yada olacaksa evlendikten sonra olmalı bekarın yapması onlara gore kullanılmak ben canım isterse yaparım kafammı attı yada kafam uymadımı sevgilimle ayrılırım yada o ayrılır hicte kendimi cinsel olarak kullanılmış gibi hissetmem pişmanda olmam. Giyim zevki desen ona bile karışıyorlar. Bazen sırf kurtulmak icin kendime zarar vermeyi bile duşundum sonra vazgectim cunku kendime inanıyorum bir gun kendi istediğim mutlu olucağım ozgurce yaşayabileceğim bir hayat kurabileceğime inanıyorum. Fakat şuan ne yazık ki onların sozunden cıkmamalıyım cunku parayı onlar veriyor ustune onlarla yaşıyorum ama cok bunaldım artık bazen nefesim daralıyor duşundukce. Benim icin en doğru karar yalnız yaşamak değilmi sizcede?