Merhaba dostlar.
Direkt konuya gireceğim. Konu geniş ailem... Aynı ilde yaşıyoruz. dayım ve teyzeler 6 kişi. Bir de anneannem.. Onları aramadığımdan sormadığımdan şikayetciler, acıkcası onlar da beni aramazlar. Muhabbetimiz sadece onları aramadığımız uzerine kurulu. Hayır 6. Kişiler ayda herkesi 2 kere 1 saatten konuşsam 12 saat ediyor.
28 yaşımdayım ve inanın hayatıma mudahil olmalarını ilgi sanıyorlar. İnkar edemem hakları cok buyuk. Ama gercekten bir universite- yurt konusunu, aynı soruları, aynı sorunları 6 kişiyle konuştuğunuzu duşunsenize. Tercihlerinde orayı yazma zehol hanım diyen bir dayınız olduğunu. Mesleğe başlasanız 50bin cektirir gumuş aldırırım size size bile sormadan diyen dayınızı. Kardeşiniz kız arkadaşını anlatırken ''hemen evlenme cok erken diyen ona hic fikrini sormadığınız teyzeniz olduğunu duşunun.. Bunların hepsi benim kararım olmalı. Yatırımı, gideceğim yeri hepsine ben karar veririm kardeşim de ne zaman evleneceğine diyemiyorum diyemiyoruz hala susuyorum. Onların da dediği olmuyor ama 16 yaşındaki goruntum beni rahatsız ediyor.

Onumde atanma surecim var. Bana ailenle git diyecekler. Bu onların kararı değil. Dedikleri de olmuyoe kendi bildiğimi okuyorum ama...Aramıyorum sormuyorum 1 senedir hala neyi yanlış yaptıklarının farkında değiller ve ben nankorum buyuk ihtimalle gozlerinde. Samimiyet algıları cok ilginc. Hiyerarşi diye bişey uydurmuşlar ve acıkcası bu beni indirgiyor. Ben mi nankorum? İşe başlamıştım bize sormadan başlamış diye kendi iclerinde konuşmuşlar. Annem babamdan gormuyorum bunu. Sonra torun ve yeğen olarak elini ekmeğini aldı bi yeri kalktı oluyorum. Cok sevdiğim bi soz var talep edilmeden verilen akıl zorbalıktır. Akıllarını istemiyorum. Tum komuşma nasihat uzerine kurulu. Ben artık 16 değilim. Gercekten değilim. O olmamı istiyorlar. Buna ben de pay vermiştim zamanında. Ailenin kucuk kızı gibi her şakayı espriyi aklı kaldırırdım. 2 yıldır boyle değil artık hala alışamadılar mesafe de soktum. Kimse aile ici yenen bi yemekte bana tuz getir diyemez herkesin eli ayağı var babam bile bana buyurmazken hele, anneannemin yuklediği misyonla buyuk dayım benden hizmetcilik bekliyor. Yapmayınca da uyumsuz oluyor anneannenin gucunu uzuyor oluyorum. Gercekten ben cekmek zorunda mıyım. kendi kalkıp alacaklar, sen ne duşunuyorsun diye soracaklar. Bir yıldır calışıyorum diye soğukluk girmişti aramıza. Şimdi istifa verdim atama icin. Hicbirini aramıyorum. Cunku karışacaklar, akıl verecekler, ailenle git, eşyayı şoyle al boyle yap... Gercekten kotu niyetli değiller ama bu da herşeye yetmiyor. Kaldıramıyorum kişilik saldırısı gibi geliyor. Kim bilir neler duşunecekler atama oncesi bu sessizliğimi hangi vefasızlığa yoracaklar. Vefa bir sınırımın olmamasını mı gerektirir.

Yanlış mı yapıyorum?