Merhabalar, konu yine monoton hayatım. Ben normalde sosyal, enerjik , konuşkan bi insandım. Evlendikten sonra eşim gibi asosyal oldum. Gene eskiden cıkardık biyerlere giderdik şehirdışı veya ici iyi kotu geziyoduk. Ama şu sıra yok hicbiyere cıkmıyo beyefendi tek istediği ailelere ev oturmasına gitmek! Onlar gelsin biz gidelim. Ama bi gun de gel kahveyi dışarda icelim bugun demez. Ben de bu ara herşeye herkese tahammulsuzleştim agresif bi insan oldum hicbiyere sığamıyorum. Bunaldığım icin işten bi hafta izin aldım evde pinekliyorum klasik ev gezmeleri vs oldu herzamanki gibi.
Hanımlar şoyle de bi durum var. Tamam evde oturmak da iyidir lakin evde guzel vakit geciriliyosa iyidir. Bizim evde hic muhabbet de donmuyo en acı da bu geliyo bana. Ellerde telefon veya tv muhabbet yok bişey yok inanılmaz sıkıcı bi hayatım var şuan. Eskiden işe gidince huzur bulurdum hemen sabah olsun iki muhabbet doner en azından diye artık o da keyif vermiyo insanlarla uğraşılan bi işte calışıyorum bazen boğasım geliyo karşıdakini. Mesai bitsin eve gidiyim diye can attığım gunler de oluyodu (sanki napıyosak evde) artık o da yok anlayacağınız hicbiyerde mutlu değilim. İşe de eve de ayaklarım geri geri gidiyo.
Akşam eşime ‘sıkıldım ’ dedim bana baktı geri tvye dondu bende sinirlendim henuz bıraktığım teli geri elime aldım. İki uc dk sora yanıma geldi uzandı yuzune bakmadım gitti. Sora soğuk ruzgarlar ve gitti yattı iyi geceler bile yok.
Oyle boyle yalnız hissetmiyorum cıldırcak gibiyim.
Şu tarihte şurda şunun konseri varmış sen de seviyosun ne dersin? Dedim gidelim mi diyosun dedi ivit dedim. İki bilet sectim sonraki adımda kart bilgisi isticek bak net bişi sole dedim durakladı, yea orası da cakal cukal dolu vırt zırt dedi ne alaka ya dedim dursun yarın bakarız dedi ozaman gitmiyoruz cevabı aldım ben tmm dedim. Alttarafı bi konser bukadar duşunecek ne var ya? Kendimizi nezamandır odullendirmiyoruz iş ev ev iş rutini icin mi calışıyorum ben ya
Yani oyle işte baya doldum da biraz dokulmek istedim cenem duştu kusura bakmayynız