Herkese iyi geceler.nerden nasıl başlasam bilemiyorum.defalarca buraya yazmayı duşundum ama hep vazgectim.alacagim cvplari da az cok tahmin ediyorum. Ama cok buyuk bir cıkmazdayım ve kimseyle konuşamıyorum.
8 yıllık evliliğim var.severek evlendik.esim psikolojik rahatsızlıkları olan bir insandı.aslinda onu cok tanımadan evlendim goremedim yada aşktan gozu kor olmak derler ya farkedemedim.degistiririm sandım.olmadi neyse bunları bir şekilde idare ettim bunca sene.
Birde fantazileri vardı.hala var yoğun bir şekilde.artik gunluk hayatimizi da etkileyecek şekilde. Ve tabi ben bunu da bile bile evlendim. Anlayis gosterdim yardımcı olmaya calıştım.sahibe kole...femdom...kole efendi gibi zirvaliklar.. başlarda cok yoğun istekler değildi.ona bu anlamda 1 saat ayirsammesela yetiyordu.artik şimdi hep istiyor.defalarca yasatmama rağmen daha fazlasını istiyor.begenmiyor yaptıklarımı.bunlarla kafayı bozdu.
Daha da kotusu artik bir es bi koca olduğunu unuttu.aramizdaki cinsellik bitti.beni duygusal anlamda istediğini arzuladığını sanmıyorum.zaten boyle bir yaklaşımı da yok.ben yaklaşırsam ayda yılda bir o şekilde .oda zaten coğunlukla husranla bitiyor benim icin.onu zorlandığım icin kendimi kotu hissediyorum.
Yaşım 33.cinsellik olmadan bu şekilde ne kadar surdurebilirim bilmiyorum.
Ikiz kızlarımız var 20 aylıklar.onlarin hatrına surdurmak istiyorum bu evliliği ama cok mutsuzum.cinsellik olmasın bosver diyorum.gunluk hayatta da gecimsiz gıcık bir insan.en basitinden kizlari yanlız cıkaramadığım icin dışarı birlikte cikartalim diyorum.hayir diyor.ben ona fantazilerini yasatmadigim icin cıkmıyor mesela.bunun gibi bir suru şeye yasatirsan yaparim gibi.şart koşuyor.yardimci olmuyor.cocuklarla ilgilenmiyor vs.
Bana gelince bir kamu kurumunda calışıyorum.ekonomik kaygım pek yok ama boşanmaktan cok korkuyorum.yanliz yabancı bir şehirde iki cocukla cesaret edemiyorum.kendim yapı olarak sessiz sakin bir insanım.cekingen bir yapım var.tek basima.iki cocukla nasıl ayakta kalırım bilmiyorum.bosanmam gerektiğini biliyorum ama cesaretim yok.ayrica toplum baskısından da cok cekiniyorum.bosanma surecinden de korkuyorum.napicam biliyorum.
cocuklar doğduğundan beri huzursusuz.defalarca denedim.onada yardımcı olmaya calıştım ama olmuyor.
lutfen dertlesmeye cok ihtiyacım var beni anlamaya calışırsanız sevinirim.