Selamlar,
Kızlar cok da uzun sayılmayacak bir ilişkim var.Son bir aya kadar gayet guzel gidyordu, birlikte guzel vakit geciriyorduk.Son bir aydır bir evlilik meselesi cıktı her konuştuğumuz ona bağlanıyor.İyi bir arabası var onu satıp ev almayı duşunuyor bana şurada oturur musun 2+1 mi 3+1 mi?Ben evlenmeyi duşunmuyorum diyemiyorum cunku erkekler bunu" sadece cinsellik yaşamak istiyorum" olarak algılıyor(kendilerinden biliyorlar işi) Soylediklerine ya cevap vermiyordum ya da gecistiriyordum.Ta ki bu haftaya kadar.Bana surekli annemle tanış, ablamla tanış diyordu ben de daha erken tanışırız vs deyip gecistiriyordum.Gecen buluşacağız diye bir gittim yanında ablasıyla oturuyor.Ben zebani gormuş gibi oldum, suratım duştu direkt.Hos geldin vs. Ablası inanılmaz konuşuyor ve her şeye karışmak istiyor.Suradan alırsınız evi yakın cocuğunuz olursa annem bakar hem, işte seni cok seviyor senin icin herkesi karşına almaya hazır(benim boşanmış ve cocuklu olmamdan bahsediyor) Bu lafından sonra bende kayış koptu zaten.Dedim ki"Ben kimseden durumumu saklamadim beğenmeyen kucuk oğluna almayabilir" guldum ama ortam buzz kesti.Zaten memnuniyetsizligim suratımdan akıyordu oldum olası politik bir insan olamamisimdir.Duygularimi belli ederim.Bir şeyi bahane edip kalktım bir sure sonra o zamandan beri de kavga ediyoruz.(bu ilk kavgamız) sen nasıl boyle bir emrivaki yaparsın kime sordun diye cok kızdım ablasının işimize karismamasini soyledim.Sen hicbir şeye yorum yapmazsan o da fikrini soyler, dedi.Ben de ben kendimi hazır hissetmiyorum dedim.O yuzden de kavga ettik.Kendisine hak veriyorum 34 yaşında evlenmek istiyor ailesi de baskı yapıyor, tum arkadaşları evlenmis.İsi gucu var her syi hazır en başından zaten bu amacla yaklaşmıştı.
Ama ben kendimi evliliğe hic hazır hissetmiyorum.B.k gibi bir evlilik gecirdim yine boyle baskı ve emrivaki yapmıştı giderken de ben evliliğe hazır değilmişim dedi dalga gecer gibi.Evliligimiz suresince de her syi en guzel gunleri bile ailesiyle burnumdan getirdiler.Bosaninca dunya varmış dedim nefes almaya, yaşamaya başladım.Sirtimda bir kambur varmış da kurtulmusum gibi.Simdi evde ucuncu bir kişiye tahammul etmek cok zor geliyor hele de anasına, danasinaAblasının tavırlarından da cok rahatsız oldum tranvalarim tetiklendi resmen.Biliyorum herkes aynı değil hele onun oyle biri olmadığına eminim.Bu kadar değersizlik hissinden sonra ben kadınlığımı bile unutmuştum.Bana kendimi prenses gibi hissettirir her şeyde fikrimi sorar gideceğimiz yerleri bile ben secerim hatta yiyeceği şeyi bile bana sorarHediyeleri, ilgisi uzerime dusmesi bana inanılmaz iyi geliyor ama boyle bir fikir ayrılığımiz oldu.Bu yuzden ayrılmak istemiyorum gercekten seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ablasıyla ilgili bana bir şey soylemedi ama muhtemelen artık olumlu bakmıyor kendisi bitirirse saygı duyarım ama kendim de bitirmem.Su an aramız soğuk zaten eskisi gibi konuşmuyoruz.Biliyorum cozumu olan bir şey değil ama icimi dokmek istedim sadece