Herkese merhabalar oncelikle. Nasıl başlasam nerden anlatmaya başlasam bilemiyorum ama sıkılmadan sonuna kadar okuyup bana akıl verirseniz inanın cok mutlu olurum. Ne aileme ne de arkadaşlarıma, hickimseyle konuşamadığım hatta bazen kendime bile unutturduğum bir durumun icindeyim.
25 yaşındayım. Ne yazık ki 7 yıl once erkek arkadaşımla bir birlikteliğimiz oldu. Hataydı. Hayatımın en buyuk hatası. Fakat sadece 1 kere oldu bu durum. 2.kez tekrarlamadı, yakınlaşma dahi soz konusu olmadı. O gunden sonra ne O' nu ne de kendimi affetmeyi başaramadım. Boyle buyuk bir gunahı işleyip Allah'ın huzuruna cıkacağım icin, aileme yalan soyleyip onlara layık bir evlat olamadığım icin, kendime bunu layık gorduğum icin omrumun sonuna kadar affetmeyeceğim.
7 yıldır da ilişkimiz devam ediyordu taa ki 5 ay oncesine kadar. Bu sucluluk duygusu beni oylesine esir almıştı ki artık sevgimi bile hissedemez duruma geldim. Evlilik planlarımız vardı elbette. Ama şu son 2 yıldır bana evlenmeden once tekrar beraber olma teklifinde bulundu, hatta cok uzun sure olmuş, cok istiyormuş zaten evlenecekmişiz felan filan bir suru şey soyledi. Ben zaten yaşadığım her guzel anda bile bu sucluluk duygusuyla yuzleşip buruk kalırken onun bu sozleri beni cileden cıkarıyordu. Ve en sonunda da bu ilişkiye noktayı koydum. Doğru mu yaptım yanlış mı inanın bilmiyorum. Bir yanda onunla yaşadığım şeylerin gercekliği, sevgim, yılların emeği, evlilik hayallerim bir yanda da pişmanlığım ve tum bunlara rağmen benden tekrar aynı şeyi istemesi, sevgimi hissedemeyecek duruma gelmem. Siz olsanız ne yapardınız?
Şu anda tek sorunum bu değil ne yazık ki. Zamanını hatırlamıyorum ama bir gun vucut temizliğimi yaparken genital bolgemde siğil olduğunu gordum. Ne zaman cıkmıştı, nasıl cıkmıştı inanın hicbir şey bilmiyorum. İnternete yazdım. Ve bunun sadece cinsel yolla gecebilecek bir rahatsızlık olduğu yazıyordu. Şok oldum. Ama ne fayda...
Katlanmak zorunda olduğum şey sadece pişmanlık değildi artık, aynı zamanda bir hastalığım da vardı.
Erkek arkadaşıma soyledim. Kendisinde boyle bir şeyin olmadığını soyledi bana. Doktora gidelim dedi. Ama ben utandım ve gidemedim. Yıllardır da gitmiyorum. Evlendiğimizde giderim diyordum.
Artık hayatımda O yok. Bana bu konuda hep destek olup, her şeyin yoluna gireceğini soylerdi. Ama artık tamamen yalnızım.
Tedavi olmak istiyorum ama korkuyorum. Tek başıma bu tedaviye başlayabilir miyim bilmiyorum cunku cok uzun bir surec ve hastane masrafları. Anneme soylesem tedavim kusursuz gercekleşir ama utanarak soyluyorum ki bakire olmadığım gerceği var ortada, nasıl soylerim, soyleyemem ki.
Okulum var. Diyorum okul biter, işim gucum olur, para kazanır iyi bir doktora giderim. 2-3 sene daha beklesem.
Ne yapacağımı bilemiyorum... Ne yapmalı mıyım? Benim durumumda olsanız (ki inşallah hicbiriniz, hicbir kadın, hicbir genc kız bu duruma duşmesin) ne yapardınız? Ne olur bana bir akıl verin.