Arkadaşlar merhaba;

36 yaşındayım. Hasta annemle ben ilgileniyorum. Ablam evli ve iki cocuğu var.

Ben bir evlilik de yaptım ve cocuğum yok.20 li yaşların tamamı oyle gitti.Cok şukur maddi durumum yerinde calışan biriyim.

Cevremde bir baskı hissediyorum. Doping bir nevi.Evlen diyorlar. Onume doğru durust hickimse cıkmıyor da . Bu arada akrabalar “akbaba”uzerimiz de. Ablam da dahil hic kimseye guvenmiyorum. Bazı zor durumlarda onları keşfettiğim icin.


Ablam hasta olduğu icin 2 yıl ben bakımını yapmıştım bir de boşanma surecindeyken. İyileşip memleketime donduğumde belli bir sure gectikten sonra babam ablamı aramış sizin yanınıza gelsin burada iş bulamıyor demişti. O da ben cok titizim kabul edemem demişti bunu da ses hoperlorde olduğu icin duymuştum . Bn de sen iyi ol yeter ki..ben gelmem demiştim. Cok uzulmuştum. Hastalığı tekrar nuksedince babam beni gondermek istedi ve ben gitmemezlik yapamazdım gittim ve yine ben ilgilendim. Yetmezmiş gibi orada da yine olaylar yaşandı. Eşinin sozuyle kalbimi cok kırdı.Şuan konuşuyoruz.


Sonra zaman gecti ve biz babamızı kaybettik ..Trafik kazasında..Uzerinden 3 yıl gecti ablam hastalığı zaten oncesinde atlatmıştı ve babam da iyileştiğini gormuştu.Ablama babamın yokluğunu elimden geldiğince hissettirmemeye calıştım.Gelen gelirimizden de hakkı olanı veriyorum ama bazı demirbaşları geleceğimi garanti altına almak icin uzerime aldım.Bunu annemin onayıyla yaptım. Bu fikri bana halam verdi cunku butun yaşadıklarıma ve yaşattıklarına şahitti o..bir tek o..
Şuan annemle bir hayatımız var ama ara ara gelecek icin endişeleniyorum .

Annemden sonra tek başına kalmak.. cok guclu bir yapım olsa da yaşlılık da... sadece dua ediyorum. Kimseye guvenip hayatıma alamıyorum coğu cıkar ilişkisi. Kotu birine denk gelsem bana yardım edecek ne bir akraba ne de guvendiğim bir ablam var.

Sadece paylaşmak istedim. Bir onceki konumda paylaştığım kişi de yazmadı ayrıca. O da sevmiyormuş demek ki..1 yıla yakın birlikteydik ama ailesinden cekindiği icin dışarı cıkarmamıştı . Yalnız oturup başbaşa bir yemek dahi yememiştik. Oyle bekliyorduk. Daha fazla alışmadan bitirelim demiştim . Ailesi istemiyordu cunku uzgun olduğunu soyledi sadece o gunden sonra da hic yazmadı . On gun olmuştur goruşmuyoruz yıllık izindeyim şuan ayrıca. Gidince tekrar yuz yuze bakacağız ..

Bazen duşunuyorum da sanırım bazı şeyler icin gec kaldım...

Benim bu durumum da olan var mı ,nadir de olsa karamsarlığa duşuyor musunuz?

Şimdiden teşekkur ederim . Yazdıklarınızı okumak iyi geliyor.