Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Cok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde ozeniyoruz hatta
Sorun şu ki annesi her goruştuğumuzde cocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor.
Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku duzeni yaratmaya calışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Calışan anne olduğu icin bağımsız olsun istiyor cocuk.
Guvenli bağlanmacıların bağımlı cocuk yarattığından bahsediyor arada. Cocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Boyle durumlarda gidip kucağıma almamak icin zorlanıyorum.
Hatta bu yuzden gecenlerde 'uyumamasına oyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor' dedi. Yani bu durumdan sık şikayet etmesi yardım cağrısı olabilir mi diyorum.

Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna gecmesini beklemek gercekci gelmiyor bana.
O anda sinirlerini iyice germemek icin bir yorum yapmıyoruz tabii.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile cıkarız yani yabancı değiliz ama BFF de değiliz.
Benim cevremde calışan yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin boyle veren var mı? Dişimizi sıkıp ağlamaya dayanmalı mıyız? Herkes boyle bir sinir doneminden gecti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gercekten kendi yeğenim gibi goruyorum. Anneye yapışık olmadan ama boyle ağlayıp da durmadan uyuma yontemi yok mudur?

Aşırı reaktif yaklaşanların kendi "kayın aileleri"nden sorunlu olduğunu duşunuyorum
Bunu abimin, kuzenimin cocuğu diye sorsaydım eminim tetiklenmezlerdi.