İyi geceler. Konularımı bilmeyenler icin bir hatırlatma yapıp, konuma oyle gececeğim. Madde bağımlılığı, paranoya ve şiddet sonrası ailemin yanına dondum. 5 aydır ailem ile birlikteyim. Cocuğum yok. Sorun şu ki : Boşanma aşamasında olduğum şahıs, gercek dunya ile bağını tamamen koparmış durumda. Eski konularımdan bilen bilir. Ben numaramı değiştirdim. Sosyal medya hesaplarımı kapattım. Sırf gormesin ve daha cabuk vazgecsin diye. Kendisiyle bir bağlantım yok. Ortak bir kimse dahi yok. Ben vazgecmesini beklerken ; duğun, kına , nişan, dış cekim ve nikah fotoğraflarımızı paylaşıyormuş hala. Kardeşim soyledi. Ben korktum bundan ,dikkat et bacım dedi. Kardeşim benim icin endişelendiği icin bakmış. Cunku bir şey yapacağı zaman onunla alakalı şeyler paylaşıyor, bir şehire gideceği zaman vs. Fotoğraflardan beni kırpıp paylaşıyormuş. Ama elim gorunuyor, gelinliğimin bir kısmı gorunuyor veya ciceğim... Yani fotoğraf mı bitti de surekli o Fotoğraflar ? Umursaman sacma diyeceksiniz belki ama bu saplantılı olduğunu gosterir. Normal olan bir insan evladı hic paylaşır mı surekli duğun, kına, dış cekimi vs. Acıklamalarına da şunları yazmış. Belayım . Sabrım taşıyor dikkat et. Solan cicekler acmaz artık. Sonra şarkı soylemiş. Sen gittin gideli, gullerim soldu... gibi sozleri olan bir şarkı. Nefessiz kaldım sanmıştım, meğer sensiz kalmışım. Kalbim ağrıyor. Her şeyin bir bedeli var. Odediğim bedeller yeter, şimdi biraz da başkalarının bedel odeme zamanı...Bunun gibi sozler yazmış. Ve ben cok endişeleniyorum. Benim adresimi bilmiyor ama benim yaşadığım yer cok kucuk.Gelse karşılaşma ihtimalimiz bile var. Evden cıkamıyorum doğru duzgun. Yarın psikologa gitmem gerek . Ama korkuyorum. Davamızın on inceleme duruşması henuz gorulmedi. Babam ile beraber gideceğim , on inceleme duruşmasına. On inceleme duruşmasında bulunmam gerekmiş, avukatımla konuştum. Ondan sonraki celselere gelmenize gerek yok , ben sizin adınıza katılacağım dedi. Gitmesem mi acaba diyorum ama gidersem benim lehime olacak. Cok guzel bir savunma yapacağım. Davaya gelmeyen taraf, verilen kararlara itiraz edemez cunku. O yuzden gitmem iyi olacak. Ama daha gecen gun haberlerde gordum. Boşanma davası sonrası , eşini ve kayınbabasını pompalı diye vurmuş pisliğin biri... Ya diyorum onlardan biri de benle babam olursak... Dilim varmıyor bile... Ulkemizde, uzaklaşma kararları bir prosedurden ibaret. Uzaklaştırma kararı ve suc duyurusu kac kadının olmesini engelleyebildi? Sizce ne yapayım ? Eski konularıma bakıyorum da. O kadar sacmalamışım ki. Başımın ne kadar belada olduğunu gorememişim. Psikolojim duzelmeye başladıkca idrak ettim gercekleri.
Bu adam paranoid şizofreni. Ve benim icin buyuk bir tehlike arz ediyor. Ben avukat olmak istiyorum. Hayallerim,ideallerim var. Hayatım boyunca surekli, kacarak mı yaşayacağım ? Bunun bana olan saplantısı beni artık cok korkutmaya başladı. Hayallerim yarım kalsın istemiyorum. Beni unutsun, hayatına baksın istiyorum. Hakkımı da helal ettim. Helal ettiğim kadar ozgur olabilirim. Helal ederek yoluma devam edebilirim. Ben onu affettim. Yeter ki benden uzak olsun. Ben yaşamak istiyorum .Hayatın bana bir mutluluk borcu var. O borcunu odemeli... Bende mutlu olmak, korkusuzca sokaklarda dolaşmak, temiz havayı ciğerlerime cekip, hayat cok guzel demek istiyorum. Ailemin yanında cok huzurluyum ama icimde surekli acaba zarar verecek mi duşuncesi var. Dualarınıza cok ihtiyacım var.

