İyi gunler arkadaşlar.

Ben uc yıllık evliyim 16 gun once ikinci kızımı doğurdum. Buyuk kızım 20 aylık. Cok buyuk bir cokuntu icindeyim anlatmazsam patlayacağım sanırım.

İlk kızım isteyerek oldu ama onu buyuturken bile zorlandım cunku bulunduğumuz şehirde aile akraba vs yok. Ayrıca evlenip buraya geldiğim ve calışma fırsatım olmadığı icin herhangi bir arkadaşım da yok. İkinci kızım korunurken oldu haliyle zaten bozuk psikolojim varken bir de peş peşe bebekler olunca bittim ben. Aşırı derecede bunalmış cokmuş vaziyetteyim.

İki tane bebek (ki biri 2 yaşa yaklaştığı icin inatlaşma ve huysuzlanma başladı) +sosyal izolasyon +eşimin calışma saatleri yuzunden sadece 1 saat cocukları gormesi yani bana bir faydası olmaması +karanlık soğuk kış gunleri (guneş gormuyorum resmen gunlerdir iyice psikolojim bozuldu sabah uyan karanlık biraz aydınlık sonra yine saatlerce karanlık) +iyi anne olma konusunda hassaslık +lohusalık derken olmuşum gomenim yok.

Surekli ağlıyorum. Buyuk kızım goruyor anne uzuldu diyor cok uzuluyorum ona. Cunku hem depresyonda olduğum icin hem de o zor bir gelişim doneminde olduğu icin sabrım cok zorlanıyor ve bağırıyorum bazen ona sonra da oturup ağlıyorum dediğim gibi psikolojim cok bozuldu. Eşimi cok ozluyorum, cok az goruyorum gun icinde 3 saat falan surekli eski fotoğraflara bakıp ağlıyorum. Cocuklar yokken dip dibeydik surekli eşimin işi de boyle uzun saatli değildi. Eşim eve gelince sarılıp ağlıyorum resmen kafayı kırdım anlayacağınız.

Sadece antidepresan kullanmak geliyor aklıma cozum olarak başka bir şey bulamıyorum randevu da aldım hatta dayanamıyorum gercekten. Buyuk kızımla oyun oynamam lazım ama cok sıkılıyorum hicbir şeyden tat alamıyorum. Kucuk kızıma da yetemiyorum cunku buyukle ilgilenirken ağlıyor yetişemiyorum ikisine birden berbat bir anneyim

Antidepresan kullanmak dışında bir cozum bulamıyorum dediğim gibi. Emzirdiğim icin cok tercih etmek istemiyorum hic kullanmadım zaten daha once ama kızıma bağırmak istemiyorum artık başka bir cozumu olan var mı lutfen yardım edin.