Selam arkadaşlar,
Bu gece yine cok bunaldım, 11 ay once babamı ani bir kalp krizi ile kaybettim, babam olmeden 1 gun once hastaneden yeni taburcu olmuştum covid dolayısıyla tedavi goruyordum. Eve geldiğim gunun ertesi sabahı babamın olum haberiyle uyandım. Covid olmasın diye gozumden sakındığım babam, aylarca opup koklamadığım babam benim hastaneden cıkıp onu gormeye gitmemi beklemeden bir kuş gibi uctu gitti bu dunyadan. Ben daha once yakınımdan kimseyi kaybetmemiştim, oyuzden cok ağır oldu benim icin. Cok uzuldum, hatıralarımızın olduğu yerlere gidip hungur hungur ağladım.Hal şaka gibi, cok zor gunler gecirdim. Babam biraz kiloluydu, (120 kg), yurusun hareket etsin daha fazla kilo almasın diye kısa mesafelere arabayla değil, yuruyerek gitmesini istiyorduk.Yemesine mudahale ediyorduk, cok sigara iciyordu. Nefes problemi yaşadığı icin az sigara alıyorduk. Hepsi onun iyiliği icindi ama şimdi hepsi bana oyle dert oldu ki. Anneme kızıyorum, neden sen babama karışıyordun diye

Universite okurken hep calıştım, burs falan aldım ama ailemden bi kuruş almadım. Aksine onlara faydam oldu ama uniden sonra ben şu okul mezunuyum, basit işlerde calışmam diyip gurur yaptım. Şimdi diyorum ah keşke keşke keşke.... Surekli gozlerim doluyor, boğazım duğumleniyor. Allahım ne olur bari annemi bize bağışla diyorum. O da babamdan sonra cok bozuldu... Hep korkuyorum ona da birşey olacak diye. Eşim psikiyatriye goturmek istedi ama ben ilac kullanmak istemediğim icin gitmedim. Siz nasıl baş ediyorsunuz bunlarla? Ben cok yoruldum.
