Aylardır hatta senelerdir burayı sizleri takip ediyorum en sonunda dayanamadım ve ben de aranıza katıldım. Oncelikle iyi ki varsınız. Deneyimlerini okumak kah duşundurdu kah guldurdu kah huzunlendirdi.
30 yaşında 4 senelik evliyim. Eşim 34 yaşında. Evliliğimizin ilk zamanlarında yaptırdığımız tahlil sonucu tedaviye ihtiyacımız olduğunu az cok oğrenmiştik. Bu sebeple cok da ustunde durmadık. Hadi artık yapalım dedik ve once Cem Demirel'in icimize sinmeyince de Mustafa Bahceci'nin yolunu tuttuk ve burada karar kıldık. Doktor mikroenjeksiyon dedi. İlk ay yumurta toplanacak bir ay aradan sonra tek embriyo transfer edilecek. Lakin gel gelelim reglim gelmek uzere ama ben tedaviye gitmek istemiyorum. Ağlamak kacmak geliyor. Bu surecte bazı kan verme vs sureclerini eşimin yoğun işi dolayısıyla bireysel halletmek zorunda kaldık. Maddi manevi şu an sıkıntı edeceğimiz bir durum yok. Ama ben korkuyorum biraz da eşimde eksik hissettiğim bir seyler oluyor belki de bundan. Beni sevdiğini biliyorum ama ben onun icin bu surecleri yaşayacakken o sanki bir şeyleri gayr-i ciddi algılıyormuş veya tam anlamıyla baba olmak istemiyormuş ve samimiyetsiz davranıyormuş gibi geliyor. (ki tedaviye başlamak isteyen eşim). Ertelemeli miyim bilemiyorum. Ertelesem yine aynı durumları mı yaşarım yoksa bir an once başlayıp en azından yumurta toplamayı yaptırtıp transferi mi hazır hissedince yaptırsam? Bana akıl verin ne olur. Kendimi gercekten caresiz hissediyorum. buradaki herkes hevesli ve istekli gorunuyor başlamak icin. Ben neden boyleyim
