İyi geceler dileyerek başlamak istiyorum
Cok elzem olmayan ama hic aklımdan cıkmayan birşey var ki boşanmak.

Evlendiğim gunden bu yana kendimi ait hissedemediğim bir eşim ve evim var .
Uzun yıllardır evliyim . İlk gunden aşırı kavgalarla başlayan evliliğim ayrılık sen ben senin ailen benim ailem derken kocamın benden 2. Senesinde vazgectim demesiyle bitti aslında bende salak gibi annemin yuva kolay kurulmuyor diyişlerine tamam anne doğru anne diyerek adamın hayatına tırnaklarımı gecirdim sanki asalak gibi beni umursamasını beklemekle gecirdim cocuk oldu cok sorunlar yaşandı hic durulmadık ,
Beni surekli eleştiren aşağı ceken eş ve ailesiyle senelerdir cebelleşiriz durulmadık .

Oyle ait hissetmiyorum ki eve kendimi heran elim kapıda gibi hic bişey almadım mutfak eşyalarını ev eşyalarını cok severdim .

Saygısız hayatı hakkında hicbir fikrim yok iş değiştirir haberim olmaz senede 1 ay konuşuyoruz sayılır gerisi hep kustur bende iyice soğudum calışmıyorum ama hep idare ederim , 2. El kıyafetlerimi satar ustune neredeyse hic para kpymadan sıfırlarını bulur alırım , hep uygun kovalarım ailem destek olur . Eşim cok kazanır baya cok ama eve asgari ucret getirir beni hep sıkar boğar , niye aldın nasıl odicem vs gibi şeyler ,
Cok canı isterse 2 ayda bir gelir salak sacma hareketlerle yaklaşır hemen işimi goreyim ister ama hep bağırır sıkıldım bıktım istek kalmadı buz gibi oldum nefret ediyorum artık ,
İhtiyacım olduğunda onu hic yanımda goremedim sırtımı yaslayacağım bişeylere birlikte karar vereceğim biri olmadı hic hayatımda herşey ite kaka leş bir hayat yaşadığımın farkındayım boşanmak icin onu mu bekliyorum bu nasıl salak bi durum bilmiyorum

Bu gun seni besliyorum dedi bana bir evde yemek yiyorum oda fazla geliyor demek ki , hep pazardan almaya calışırım iki ay kendime doğru duzgun bişey aldım diye değişik değişik laflar yedim dedim calışmamama dem vuruyor sanırım ,
acık bi şekilde calışmamı istiyor desem ben annemi getirttirir calışırım ama annemi de istemiyor kaldı ki aylık aldığı ucret en az 10000 olduğuna eminim bana getirdiği asgari ucret neyime gecinemiyor psikolojik baskının alasını goruyorum ,
Şoyle bi beni kendime getirin artık icime atmaktan hastalık sahibi oldum , hic bir şeyi kendime layık gormuyorum 30 bile olmadım ama kendimi kocamış gibi hissediyorum Psikolog guvenli alanı terketmekte korkmak demişti bu yaşadığıma herşeyin bilincinde olup harekete gecememekmiş bilemiyorum icimi dokmeye ihtiyacım vardı yorgunum yoruldum artık duşunme yeteneğimi kaybettim