evde bir suru kaynanamın gonderdiği domatesli konserveler var. bugun menemen yapacaktım, eşim aşırı yemek secen birisi ama bunu da fazla sevmese de gayet de yiyordu ve zaten aylardır yapmıyordum.

ben o işteyken yazdım menemen ayran yapıcam ekmek al diye o da ekmeği alıyorum yazmış. bende hemen kavanozu actım gelmeden pişsin diye iki dkda koyuverdim. o da yazmış ki başka bişey yap diye. bende ama actım yazdım. hala diyor ki salcalı makarna olsa. (bu sosla makarna da yemiyor salcalı olacak)

bende dedim ki tamam ben bunu yiyim sana kofte yapıyım dondurucu da kofte var . o da her gun kofte yiyecek değilim ben kendim yemeğimi yaparım yazdı. bunu diyen insan her gun tavuk ve turevlerini yiyor. bugun de hazır tavuk doner almış gelmiş. kofteyi de dun yedik.

neyse olay bu da ben bu adamın boyle basit şeylerde bana duşman gibi kesilip hicbir şekilde konuşmamasına deli oluyorum. boyle basit şeyleri uzatıyor. o sessiz kaldıkca benim icimde acayip bir ofke oluyor. bastırmaya calışıyorum. bende bir iki bişey desemde onunla fazla konuşmuyorum. ama en son patlak veriyor ve ağlıyorum lanet olası huyum. bu huyumdan ben nasıl vazgecicem. gerci ben normalde bu kadar ağlamazdım belki de uzerimde bir tur psikolojik baskı oluyor anlayamadım gitti.

bir de o bana karşı kotu olsa bile ben onun yanında oluyorum mesela işinde birşey olsa onun siniriyle gelse bana catsa ben anlayışlı oluyorum. aynı şeyi ondan da bekliyorum ama o en basit şeylerde bana ofkeli davranan biri malesef.