Arkadaşlar merhaba
Ben yaklaşık 1 yıl once evlendim, yurtdisindayim. Eşimin eski esinden 12 yaşında kızı ve 7 yaşında oğlu var. Anneleri vefat etmis, yaklaşık 6 yıl once. Benim cocuğum yok. Evlenirken cocuklari hic dert etmedim, cunku genel itibariyle cocuklarla iletişimim cok iyidir ve yeğen vs.. cok ta cocuk baktım. Ozumde herkeste iyi bir insan olduğumu soyler ama eşimin kızıyla yaşadığım sorunlar gercekten beni illallah ettirdi. Cok guzel bir hayatim vardı, severek bilerek isteyerek evlendim. Bu kız hayati bana zindan ediyor. Bir gun iyi, iki gun kotu. Sadece bana degil, ozunde cok kıskanc bir kız. Hic arkadasi yok diyebilirim. Butun gun evi dağıtır doker, afedersiniz donlarını yerlerden toplarım, temizlerim, yediririm iciririm, her gun baştan asagi kıyafetlerini değiştirip yıkayıp tertemiz okula yollarım. Severim, ilgilenirim. Ama ben kendime birsey aldığımda, babası bana bir hediye aldığında cok kıskanıyor ve benimle konuşmuyor, suratıma dusman gibi bakıyor. Daha anlatamadigim cok şey. Ben uyumadan odasına gitmez, benim lafımı hic dinlemez. 1 senedir ayakkabıyla evde dolaşmamasi gerektiğini, elleriyle pilav yada yemek yememesi gerektiğini, yemekten sonra yağlı elleriyle saclarına dokunmaması gerektiğini, ellerini yıkaması gerektiğini bir turlu oğrenemedim. Babasına her dediğimde “o cocuk”. O yuzden eşime artık cok bisey demiyorum. Onun yuzunden surekli aramızda sorun olsun istemiyorum. Ama eşimde işine geldiğinde onlar senin cocukların der, ben en ufak sesimi yukseltip kızsam, bana tepki verir. Eee diyorum madem cocuğum neden kızıyorsun. İnsan cocuğuna kızamaz mi sesimi cok nadir yukseltilirim. Butun gun ehli keyif, ellerini sıcak sudan soguk suya sokmam, artık başedemiyorum, 50 kere soyluyorum yapmiyor diye, icim rahat etmiyor diye birsey soylemiyorum. Kafam cok karışık. Bu hep boyle mi olacak. Psikolojim bozuldu valla. Birazcık saygı bekliyorum. Saygı sıfır. Ben hayatlarını bu kadar guzel yapmaya calışırken, azıcık saygı beklemek cok mu? Cocuğu olanlarla evlenmek hep boyle sorun mu? Offff offf cok zorr