hanımlar merhaba, daha once farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya calıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tukenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu surecte hayatımda pek cok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat duzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine gore oldukca istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek icin bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son donemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu icin eşim sağolsun ev işleri vs konusunda ustume gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım cunku, bu gune kadar oldukca titiz bir insan olan ben, hicbir iş yapmak istemez oldum. gunluk yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları cıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi cok oluyor. olur da dışarı cıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum cunku aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum gecmedi) giyinip hazırlanmak dunyanın en zor ve en korkunc işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında boyle bir donem yaşayıp atlatan oldu mu? bu donemi nasıl atlatırım? cunku bu halde olmaktan cok mutsuzum ama mutsuzlaştıkca bu durumun icine kara delik misali cekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an once toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa onerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize cok teşekkur ederim.




sizinle yaptığımız konuşmalar ve verdiğiniz onerilerden sonra guncellemeye geldim arkadaşlarr ne oldu neden oldu nasıl oldu emin değilim ve bir maşallahınızı alırım ama ustumdeki olu toprağı gitti sanki. Bu durumda olan başka arkadaşlara faydası olur belki diye de buraya bırakıyorum yaptıklarımı

Artık bir şeyi yapmam gerektiğini duşunuyorsam ertelemeyi duşunmeye başladığım anda kendime" sacmalama kalk ayağa 2 dklık iş" diye kızıp kalkıp yapmam gerekeni yapıyorum. Booolll booooll nefes egzersizi yapıyorum. Gul ve Lavanta kokularını evde daha sık kullanmaya başladım enerjimi inanılmaz yukseltti. canım 2. bardak kahveyi cekerse kendimi vazgecirip papatya ya da melisa cayı demliyorum. yaptığım bir işin sonucu gercekten hoşuma gittiğinde fotoğrafını cekiyorum bir dahaki sefere uşenecek olursam ortadaki dağınıklık vesaireye odaklanmak yerine o yerin derli toplu halini gormek, o haline tekrar ulaşmayı istememi sağlıyor. eşimle yuruyuş yapıyoruz yuruyuşun gunun hangi saati olduğu onemli değil tembelleştiğimizi hissettiğimiz anda hadi bi cıkalım diyoruz, dışarıda bulutları izliyoruz, denizi izliyoruz, soğuk havayı hissediyoruz, nefes egzersizi yapıyoruz. donduğumuzde modumuz/motivasyonumuz artmış oluyor. Kendimi dinlemiyorum icimdeki o huysuz mutsuz kadın konuşmaya başlayacak olursa enerjisi yuksek bir şarkı acıyorum. Bu aralar Can Bonomo-Demet Evgar Ruyamda Buluttum favorilerimden. bağıra bağıra eşlik edince o huysuz susuyor. Kendimi seviyorum başarısızsın, mutuzsun, cirkinsin, tembelsin vsvsvs boyle tanımlamaları yasakladım hem kendime hem eşime. Başarılıyım, mutluyum, becerikliyim, cok guzelim, istediğim her şeyi her an yapabilecek enerjim ve gucum var gibi şimdiki zaman kipinde olumlu cumleler kuruyorum/kuruyoruz.