Hanımlar merhaba,
Daha once bakıcı mı kreş mi diye konu acmıştım. Buradan gelen onerilerle bakıcı konusunda karar kıldım. Lakin cok fazla bakıcı değişti. Eşim annem ve arkadaşlarım benim takıntı yaptığımı duşunuyor.
Şimdi sorunu kısaca ozetleyeyim.

7 aylık alerjik bebek. Coklu besin alerjisi var. Haftaya işe başlayacağım. Her şeyi yiyemiyor. Alerjik olmayan bebeklerde bile 3 gun kuralı uygulanırken biz doktora sormadan hic bir şey yedirmiyoruz. Kucuk porsiyonlarla başlayıp devam ediyoruz. Kakada kan vs gorursek başa donuyoruz. Doktorum anaflaksi olabileceğini cok dikkatli olmamı soyledi.

Şimdi gelen bakıcılarla iletişim sorunu yaşıyorum bu anlamda. Alerjiyi anlatamadım ben bu insanlara. Corbayı nasıl yaptığımı ve icine ne koyacağını anlatıyorum. Ve her gun icine ne koyacağımı ben soyleyeceğim kafandan hicbir şey koymayacaksın diyorum. Kadın diyor ki bizim zamanımızda alerji mi vardı. Ya isterse alerji olmasın sonucta benim dediğim gibi beslemek zorunda değil mi bu kadın ben mi yanılıyorum? Cok mu abartıyorum bu konuyu. Doktoru bu kadar ciddiye alma diyor annem mesela. Kakada kan demek bağırsak yapısında bozulma demek. İleride başka hastalıklarla davetiye demek. Neden bu riski alayım cozumu varken.

Uyutma konusu. Bebeğim kucakta uyuyor biberonla anne sutunu alıp. Kolları ağırıyor bakıcıların genelde kucakta uyutamıyorlar tersleniyor. Hadi alışacak zamanla buna razı geldim.

Ev işi meselesi. ev işi istemiyorum. Ama cocuk mevzu bahis ortalık dağılıyor. Bana da dağınıklık bırakmasın değil mi? Bazısı aşırı ev işi meraklısı oluyor bazısı elini surmuyor. Dengeyi bulamadım.

Cok yazdım uzattım biliyorum.

Asıl mevzuya şimdi giriyorum kusura bakmayın.
Son gelen bakıcı annemin bana gıcık olması sonucu olaya el atmasıyla bulundu. Akraba. Ben yeni tanıştım. Herkes bana kadını aşırı ovdu.
Ben cok heveslendim. Tamam ayrıntılara takılmayacağım akraba guvenilir dedim. Ben yaparım corbasını da bırakırım dedim.

Kadın geldi ilk goruşmede cok anlamadım kulağı duymuyormuş. 5000 tl oduyorum maaş. Benim hicbir dediğimi anlamıyor. Cocuk ağlayan bir cocuk değil ve yanından ayrılmıyor. Onu duymama gibi bir şey soz konusu değil. Ama ben kesinlikle iletişim kuramıyorum. Yaşı 56. Annemle yaşıt. Ama annemin annesi gibi gozukuyor. Her şeyime kaynanam gibi karışıyor akraba olduğumuz icin kendinde garip bi hak buluyor. Kuralları eline yazıp verdim. Tuz yok şeker yok un kavurmak yok bal yok cici bebe yok (bakıcıların en sevdiği şeyler genelde ozellikle un kavurarak corba yapmaya bayılırlar ama midemiz hassas yapmıyorum ben)

Kim dedi cici bebe yok diye bana hesap soruyor. Ben dedim bitti. Tamam bir sonraki gun yine aynı şeyi yaşatıyor bana ve diyalog tıkanıyor cunku duymuyor.

Tv acmasına izin vermiyorum. Cocuklar sever diyor. Ben sevmiyorum izlemesini istemiyorum. Ben acarım sen gidince diyor arkadan lafı uzatıyor. Acamazsın abla bu konu tartışmaya kapalı dedim. Oyle ciddiyetini anladı.

Asla ev işi yapmıyor mutfaktaki 2 bardağı makineye koymuyor. Ben yapmam dedi. Ona da ok dedim. Ama kendi dağıttığını topla. Hayır akşam giderken ev darma dağınık.

Bunun dışında cooook tatlı dilli. Cocukla cok iyi anlaşıyor merhametli vicdanlı. Guler yuzlu. İyi niyetli. Herkes tarafından cok sevilen bir kadın.

Akraba olduğu icin bazı şeyleri sert soylemekte zorlanıyorum. Acımasız olmak istemiyorum ama az para da vermiyorum. Ev işi yok. Kulak iyi duymuyor. Camaşır makinesini kullanamıyor cocuğun eşyalarını yıkayamaz. Cocuğu alıp dışarı cıkamaz. Ben korkarım cıkamam dedi.
Her şeye razıyım. Kulak canımı sıkıyor.
Bunu soylemeliyim bence. Ama nasıl soylemeliyim kırmadan etmeden kızlar ya. 4 gunum kaldı işe gitmeye ve canım cok sıkkın