Merhaba arkadaşlar. Cok uzun tutmamak adına direkt konuya girmek istiyorum. Tıp son sınıf oğrencisiyim. Hep kendimi diş hekimliğine daha uygun gordum. Gerek ailemin isteği, gerekse maddi kaygılarla, biraz da kendimi tam bilmeden ne istediğimden emin olmadan mesleğin de ic yuzundeki sıkıntıları bilmeden boyle bir tercih yaptım. Ilk uc sene tıp fakultesinin en temelini alıyorsun. Bu surecte sevmediğimi fark edemedim. Donem 4 ken de covid cıktı okulun coğunu uzaktan okudum. Son senemde (son senede aktif olarak hastanede personel gibi calışılır) ben bu mesleği yapamayacağımı fark ettim. Ben nobetlere dayanamıyorum. Baştan alışamadım icin boyle olduğu sandım. Herkes nasıl tutuyorsa tutarsın sen de unus dedim. Ama yapamıyorum. Vicdanen kendimi cok sorumlu hissediyorum. Birine zarar vermekten cok korkuyorum. Doktorların konslarda azarlamalarından, hastaların memnuniyetsizliklerinden, hemşirelerin surekli iş yapmamak icin kan istediğimde bana afra tafra yapmalarından bıktım. Herkes yurtdışına gitmek icin usmle calışırken ailemi bırakamayacağım icin tusla uğraşmak zorunda kalmak cok canımı sıkıyor. Hasta gormeyeceğim bolumlere puanımın yetmesi cok zor. Aileme bu bıkkınlığımdan bahsedemiyorum babam ben etkiledim seni diye cok uzuluyor. Benim icin cok emek verdiler, cok masraf yaptılar. Ben bunu hak ettiğimi duşunmuyorum.
Diyorum ki temel bilim icin otur tus calış tercih yapma okuyan kardeşim var. Onun hakkına girmekten korkuyorum. Babama carpı iki katı kadar yuk olacağım. Okulu bırak gibi gerceklikten uzak tavsiyelere değil beni gercekten ayakta tutacak tavsiyelere ihtiyacım var. Ben bu okulu burslarla okudum. Bir suru insan sırf doktor olacağım icin bana burs verdi. Ben şuan bırakırsam onların da bana harcadığı parayı ziyan etmiş olacağım. Cok uzattım ama genel olarak duşunurlerim bunlar. Kendi geleceğime dair hic umidim yok. Yaptığım işin riskleri gozumu cok korkutuyor. Bazen keşke tıbbi sekreter olsaydım diyorum. Hem maddi olarak pek bir farkı yok hem de kafam rahat eve giderdim diyorum. Rezil bir ruh hali icindeyim. Dun akşam 6 da 36 saatlik nobetten cıktım. Pazar tekrar 36 saatlik nobete gideceğimi duşundukce icim sıkılıyor. Genel olarak boyle işte. Sabredip bu kadar okuduğunuz icin teşekkur ederim.