Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir cıkmazın icindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani icimde annelik duygusu yok..Bebekler ve cocuklar bu dunyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hicbir zaman cocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye duşunurler ya boyle bir duşuncem asla olmadı..Surekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama cocuk olunca hayatım alt ust olacak butun duzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar guclu hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı icinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki cocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden boyle duşunmuşum keşke cocuk yapsaydım diye buyuk bir pişmanlık icindede olabilirim..

İşin icinden cıkamıyorum.Lutfen ama lutfen fikirlerinizi bekliyorum