Merhaba herkese.
Ben 22 yaşında, universite son sınıf oğrencisiyim. Ailemden başka bir şehirde okuyorum, tek yaşıyorum ve hayatımdan oldukca memnunum ancak beni korkutan daha doğrusu duşunduren bir konu var. Haziran ayında mezun olacağım ve ailem onların yanına donmemi istiyor, ben bunu hic istemiyorum. Ailemi elbette cok seviyorum ancak bundan sonrasını huzurlu ve istediğim şekilde yaşamak benim de hakkım, genel olarak anlaşamadığımız konular eve giriş cıkış saati ya da benim kılık kıyafetim, yapmak istediklerim. Mesela daha yeni annemle telefonda konuşurken kulağımı ikinci kez deldireceğimi soyledim diye duymadığım kalmadı. Yok normal değilmişim, yok sorunluymuşum, yok onları uzmekten zevk alıyormuşum...
Oyle uc bir tipte değilim tam tersi sessiz sakin, kendi halinde bir insanım. Liseyi bitirdiğimde ozguvensiz, ice kapanık ve insanlarla iletişim kuramayan biri olduğum icin ailemden gizli psikiyatriste gidiyordum, sosyal fobi tedavisi gordum, oğrendiklerinde gitmemi yasakladılar, tedavi de yarım kaldı. Cocukluğumda da insanlar utandığım, hep sustuğum icin bana "Ne kadar olgun, hanım hanımcık, aklı başında" dedikce annem gururlanırdı, hoşuna giderdi bu durum. Universitede biraz daha aştım bu durumu, kuluplere yazıldım, insan icine karıştım, istediğim kıyafetleri giyip bir tık daha istediğim gibi davrandım. Hala cok ozguvenli değilim ama emek emek işliyorum kendimi sanki.
Şimdi okul bitince ailemin yanına donersem her şey başa saracak diye korkuyorum. Ben burda bir duzen kurdum kendime ve gercekten mutluyum.
Okuduğum şehri de sevdiğimden burada kalmayı duşunuyorum ama bunu nasıl soyleyeceğimi bilmiyorum. Desem ki ben burda mutluyum donmeye niyetim yok, ciddiye almazlar daha gecerli bir sebebe ihtiyacım var, bana bu konuda yol gosterebilir misiniz, siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Teşekkur ederim yorumlarınız icin.