Merhaba arkadaslar,

Bu aralar kafam biraz dolu, bunların hepsini paylaşabileceğim bir kisi olmadıgı (aslında cogu arkadaşıma icimi dokmeye utandigim icin) icin buraya yazıyorum.
Bir kac sene once ailemin durumu iyiydi, ama sonra bazı hatalar ve talihsizliklerden sonra ailem batti, ve cok fazla borcumuz var (15 sene calissam da pek odeyemeyeceğim bir rakam). Okula basladigim zaman (3 sene once) durumumuz iyi olduğu icin yurtdisinda bir universiteye kaydoldum, ve su an kısmetse son donemim. Ailem bu donem bana para gonderemedigi icin hafta sonları calisiyorum (12ser saat cumartesi ve pazar). Kendimi hem is , ve hafta ici 5 gun de okula gittiğim icin cok yorgun hissediyorum. Kazandigim para cok şukur odamın kirasına yemek masrafima, ve telefon faturama yetiyor (ne eksik, ne fazla). Yalnız ailem calistigimi bilmiyor cunku onları endişelendirmek istemiyorum. (bu donem gecen ay bana 500 euro gondermişlerdi yok halleriyle). Isimi bulduğumda ve anneme soylediğimde endişelendiğinde icin o iste calismami istemedi (hasta bakiciligi gibi). Ama ben yinede calismaya başladım cunku kiramı geciktirince ev sahibim beni evden cıkarmakla tehdit etti (depozitoyu da odeyemediğim icin hakli olarak cok kirici sozler soyledi paran yok niye buradasın gibi). Calistigimi anneme soylemek istiyorum, ama endiselenecegini biliyorum soylersem. Sizce bunu soylemeli miyim?

Bir an once mezun olup, burada bolumumle ilgili bir is bulup aileme de her ay duzenli para gondermek istiyorum cunku annem ve babam yaşlandılar. Babam su an bir şirkette calisiyor ama maaşı hep borclara gidiyor, yani kit kanaat geciniyorlar. Bu olanlara ragmen cok hayırsız bir abim var. Zamanında cok kumar borcu yaptı ve hep ebeveynlerime yikti o borcları. Bir de calma huyu var, mesela evde birinin cantasında 20 lira olsa bile alır cuzdandan. Hatta eve gelen bazı misafirlerden de caldı bir kac defa, onun icin bazı tanidiklarimiz eve gelince cantalarini hakli olarak yanlarından ayırmıyorlar. Cok utanc verici.

Bu arada yazin nişanlandım (yabancı biriyle), ve nişanlım ailem istediği icin bana bir kac tane bilezik takti. Bunu ailemin istemesi bana cok koydu, nişanlımdan maddi beklentim olsun istemiyorum. Zaten param olmadıgı zamanlarda bana bazen beni hic kırmadan harclık verirdi, o bile mahcup hissettiriyor kendimi. Neden butun geleneklere uymak zorundaydım ki? Ve bu gelenekler neden sadece karşı taraftan beklenildi? Sitem etmiyorum, ama sadece bunu anlamak istiyorum. Normalde ailem nisanda 1 bilezik takti, ama nişanlımdan 10 tane takmasını istediler. Bu beni incitti, bunu isterken keske benim gururumu da biraz goz onunde bulundursalardı. Yetmezmis gibi abim nisana akrabaların zoruyla geldi. Annem, babam ve abim, hepsi nisanda somurttular hep. Resimleri gorseniz anlarsınız.
Bir de nisandan 1 hafta sonra abim benden bileziklerimi istedi (bankada kasaya koydum, ve vermedim cunku gene car cur edicek ve kumar oynayacaktı verirsem). Oyle olmasa bile nisanlimin yemeyip, icmeyip zorluklarla biriktirdiği parayla alinan bilezikleri abime vermek istemedim. Tabi vermeyeceğimi soyleyince, bana agiza alınmayacak kufurler etti. Dusununce bana verilen imkanlar ona da fazlasiyla verildi eskiden. Hatta arkadaslariyla araba kiralayıp tatillere bile giderdi. Ben bunları hic yapmadım, cunku oyle bir param hic olmadı. Ailemin durumu iyiyken bile beni simartmadilar (duşununce iyi ki de simartmamislar, yoksa Belki ben de oyle olurdum). Hatırlıyorum 4 sene onceki dogum gunumde babam arayıp evi temizlemedim diye azarlamisti (o aralar antidepresan kullaniyordum), annem ise bana 2 beden kucuk ucuz bir kazak alıp, abime marka mont almisti. Hediyenin fiyatında degilim, ama en azından abime montunu benim o gunku dogum gunumden once verebilirdi. Kiskanmistim o gun cok. Hem dogum gunumde herkes depresyonda olmama ragmen surat asmisti ve ben odamda ağlayarak gecirdim o geceyi. Pastami da onlar yemişti. Boyle icimde birikmiş cok anilar var, bunlardan belki 10 kat kotuleri var, ama kendime hatırlatınca ağlama krizine giriyorum.


Tabi, bunlar sadece hikayenin kucuk bir kismi. Anneminde abimi kucukken cok simarttigini duşunuyorum (annem, ve babam boşandı ben kucukken). Babam abime hep kotu davranmış kucukken biz, belki de ondan boyle oldu. Babam ona kotu davrandigi icin, abim de hep bana cok kotu davrandı hayatim boyunca. Hep dovdu beni. Mesela 10 yasindayken askili giydiğim icin dovdu, yada lisede bir kere bir kiz arkadasimin dogum gunu kız erkek karisikti diye dovdu vs. Guya namusunu korudu beyefendi, ama peki kiz kardeşinin nisan altinini isterken nerede? Yada namus sadece kendinden kucuk kız cocuğunu mu dovmekti? Annem de cok goz yumdu onun bu hareketlerine, beni savunmadi hic. Hep alttan almamı soyledi. Hala annem ona karşı cok yumuşak, mesela evde yazin gidince her isi ben ve annem yaparız, ama abim olacak kisi uzanır koltuğa su sisesini yere atar, bizim temizlediklerimizi pisletir vb. Cok sinirim bozuluyor bu ayrıma. Hem calismiyor, hem de evde hic birseye yardimci olmuyor. Ustune bir de mahkemesi var ve buyuk ihtimal annem onun kefaletini nasıl odeyeceğini duşunuyor borclara ek olarak.

Kusra bakmayın, cok uzun yazdım. Ama icimi dokmeye ihtiyacım vardi.