Bu siteyi eskiden bildiğim icin bugun uyelik actım. İcimi biraz buraya dokmek istedim. 17 yaşındayım. Bu yaşta normaldir belki ufak tefek sorunlar ve gecicidir ama uzun suredir boyle. Bu da dert mi diyenleriniz olabilir ama benim icin artık onemli bir sorun. Eskiden beridir hic arkadaş cevrem olmadı. Liseye gecince duzelir, ortam değişir diyordum lise sona gececeğim, hala aynı. Rehberimde bile ailem dışında gercekten pek kimse yok. whatsapp yuklu telefonumda o da okulla alakalı bir şey olduğunda gruptan bilgi alabilmek icin. Ailem dışında gercekten ne selam verdiğim, ne bir konu uzerinde kısa da olsa sohbet ettiğim, derdimi paylaştığım hic bir insan yok. İyi bir ailem var ama genelde yan yana da otursak pek konuşacak birşey olmuyor. abim var onunla da aramda bir hayli yaş var, 30 yaşında. Onlarla da pek konuşamıyorum. Tek bir arkadaşım vardı o da buluşmamak icin bahane uretiyordu ancak gozumun onune sokarak başka arkadaşlarıyla geziyordu, yaptıklarını bana anlatıyordu. O yaptığı şeyden dolayı hic duşunmeden direkt sildim her yerden.

Ve kız meslek lisesinde okuyorum moda tasarım bolumunde. Derslere katılımım yuksek, başarılı biriyim. Hatta sınıftakiler benim icin zeki falan der ama yakın arkadaşlık kurmak icin yanaşmaz kimse. Yani kimseyle sorunum da yok. Benden kaynaklı olarak gorduğum birkac şey var o da dışarıdan sert durmam, ciddi bir tavır takınmam ama bu da elimde olan bir şey değil, cocukluğumdan beri boyle. Sanırım bu yuzden uzaklaşıyorlar. Sınıftaki kızların coğu da kufurlu konuşan, erkek gibi davranan, gecelere kadar sokaklarda dolaşan, mezun olduktan sonra zaten direkt bir işe girip calışmayı isteyen kızlar. Semt ortamında olan bir okul yani gruplaşma var. Ben daha once bir kez arkadaşlık yaptığım icin buna benzer kişiyle, o yuzden oyle kişilerden uzak duruyorum artık. Mezun olduktan sonra da Milli Savunma Universitesine girmek istiyorum, bu yuzden şuan sevmediğim bolumu okusam da staj gormeye katlanmam gerek mezun olmam icin.

Kotu arkadaşlık yerine hic cevre olmaması daha iyi diye duşunenler de var ama pek cok kez psikoloğa gittim. 13 yaşımda depresyon tanısı aldım bir donem ilac kullandım, sonraki sene tekrar psikoloğa gitmem gerekti bu sefer psikoterapi gordum. Tekrarlayan birşeydi bende. Başıma kotu bir olay gelmişti ve sadece psikoloğum biliyordu bunu yani cevre olmadığı icin bir destek yoktu, tek başıma atlatmıştım. Bu donem yine ara ara depresif hissettiğim, duşuncelere daldığım oluyor. Bir cevrem arkadaşım olmadığı icin bu hislere katlanılması cok daha da zor oluyor zaten. Biraz da bu yuzden şikayetciyim hic arkadaşımın olmamasından. Sınıftaki kızlar arkadaşlarıyla geziyor, konserlere, sinemalara gidiyor. Tum gun evdeyim cevrem olmadığı icin. Kitap okuyorum vs. İnternetten de arkadaşlık edinmeye cekiniyorum tehlikeli yonleri olduğu icin ki zaten başıma bir olay gelmişti bununla ilgili. Nasıl bir cevre edinebilirim okul dışı veya okul icinde bilmiyorum. Eskiden beridir hic doğru duzgun arkadaş cevremin olmamasının kaynağı ben miyim sizce?