Annem beni hic sevmedi...
Cocuktum gider eteklerine sarılırdım hic sevgi gostermezdi, ancak o oturduğu zaman goz goze gelirdik, oturduğu zaman boynuna sarılır operdim, opme diye iterdi beni, oyle uzgunum ki...
Buyudum 27 yaşına geldim hala gider ben sarılır operim, seni seviyorum derim, kalabalık ve cok yoksul bir ailede buyumuş, her gun dovermiş dedem butun cocuklarını ve anneannemi belki de bu yuzden, bilemiyorum.
Doğumuma iki hafta kala annesinin yanına şehir dışına gitti, o gunlerde benim ve bebeğim icin biraz riskliydi surekli kontrole gidiyordum bebeğin suyu azalmıştı cok stresli ve yorucu bir surecti benim icin, yanımda annemin olmasını isterdim...
Doğum yaptım, (sezaryendi) kayınvalidem Allah razı olsun calışıyor işinden izin aldı 10 gun yanımda kaldı ben hic teklif etmeden hem de, anneme de anne o 10 gun icinde senin kalmana gerek yok dedim sonrasında kalırsın tamam dedi, kayınvalidem işe başladı yalvardım yakardım 1 gece bile kalmadı yanımda, geceleri sancım olurdu, bebeğim ağlardı altını ıslatırdı eşim sağolsun ağırdır uykusu o uyanmazdı ben surunerek kalkardım yataktan bebeğimin altını değiştirmek icin, kendimi cok caresiz hissederdim o gunlerde annemi cok aradım yanımda...
Şimdi bebeğim 6 aylık oldu işe girmem gerekiyor uzun bir zamandır işsizim, borc harc derken bin lirayla gecinmeye calışıyoruz inanın, ve aradığım işi bulmuşken anneme sevinerek haber veriyorum, annem yine annesinin yanına gidecekmiş, benim şehir dışından donuşumu bekle diyor, sanki işverenler sıraya girmiş beni bekliyor,
Oğlumu gotururum sevsinler diye, babam arada gonlum gol olsun diye aa bebek annesini tanıyor ona bakıyor falan der annem “o daha cok kucuk, tanımaz, oylesine bakıyor işte” der. Neden bu sevgisizliği? Kalbimin kırıldığını hic gormuyor mu?
ben bildim bileli annem boyleydi, cocukken arkadaşlarını gorurdu beni hep tek bırakırdı, buyuk buyuk kadınların arkasında kaybolurdum,
cocukken hic sarıldığımızı hatırlamıyorum, bu satırları yazarken inanın ağlıyorum, ben ne yaptım ki ona?
Koyde buyudum ben, cerciler gelirdi anneler gununde para biriktirip bir başortusu almıştım niye bunu aldın diye kızmıştı bana, “gotur bunun yerine işe yarar bir şey al demişti” (mandal almıştım yerine ne yapayım başka bir şey yoktu) cok kırılmıştım,
Her anne cocuğunun karnelerini saklar, ben kendim saklamıştım, ilkokul ve ortaokul karnelerimi, hepsini cope attı.
Cocuktum, annem bostanda ektikleri sebzelerin yanındaki yabani otları temizlerdi, ben icerde tv izlerdim diye bana kızardı, guzel kızım gel yardım et birlikte yapalım demezdi, hep emrederdi veya kızardı, ne yapsam beğenmezdi.
Boyle davranırdı ben de kucukken bir kez “ben en cok kendimi seviyorum” demiştim hala bunu yuzume vurur, insan kendisini sevmemeli mi? Bilemiyorum...
Şu yaşıma geldim bir tatlı sozunu duymadım, evime gelir, diyelim bulaşık var hemen kızar eleştirir, sanki kendi evinde hic bulaşık birikmiyor, hep boyle hep...
Bu Hislerimi paylaşabileceğim arkadaşlarım elbette ki var ama annemi tanıyorlar, ona karşı olumsuz duşunmelerini istemem, o yuzden burada paylaşabiliyorum bunları.
Ne olursa olsun ben annemi seviyorum.