Bir daha dunyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var cevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kacınılmaz oluyor haliyle. Mesela onceki ilişkimde gayet guzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından oturu ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yuzunu goresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hic duşunemiyorum aynı evin icinde Belki gercek sevgi olmadığından boyle duşunuyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette cok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yukselmeleri, hatalar vs)

Gercekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkur ederim.