Arkadaşlar merhaba,
Son zamanlar bendeki bir durumdan bahsetmek istiyorum, atamıyorum icimden.
Eşim ticaretle uğraşıyor, ben de calışıyorum, aydan aya değişse de iyi bir gelirimiz var.
Eşim maddi konularda enayi denilecek kadar eli acık biri, aşşırı marka duşkunu ben oyle biri değilimdir, elinin ayarı yok. Etrafındaki herkese borc verir, geri alamaz hatta dolandırılır. Ailesine de cok vericidir, kardeşinin durumu gayet iyi olmasına rağmen aracının kaskosunu o oder yıllardır. Aracı da eskiden eşim almış zaten. Ailesi konusuna karışmıyorum asla, ailesidir dedim gectim hep. Arkadaşlarla, ya da onun işyerinden birileriyle restorana, tatile gitsek %90 biz oderiz.
Ben de evliliğimizin ilk 2 senesi kendi maaşımı harcadım, ekstra bir şeyler beklemedim ondan, kendimce harcıyordum işte. TA Kİ 2. yılımıza kadar… 2. Yılımızda bana haber vermeden cocuğunun olmadığı ve 10 sene once boşandığı eşine yuklu miktarlarda para gonderdiğini oğrenene kadar. Kadın acındırmış kendini ve eşim yıllarca yardım etmiş ona. Bana bahsetmemişti. Boşanma aşamasına gelmiştik o donem bu sebepten dolayı. O zamandan sonra gozum acıldı ve bu ev icin, bu aile icin ne yapılsa, ne alınsa maddi olarak benim gozumde hicbir değeri yok, hicbir ozelliği yok. Herkese alıyor, herkese yapıyor nasılsa diyorum. Derdin bu mu demeyin, o da son zamanlar ne yapsam mutlu olmuyorsun diyor, sebebi bu cunku.Resmen kinlendiğimi farkettim adama. Tam olarak ifade edebildim mi bilmiyorum. Sizin eşiniz de boyle olsa siz ne duşunurdunuz ozellikle bu kriz ortamında, ustelik bir cocuğumuz var ve onun geleceği icin bir şey de yapmadık. Cok sinir oluyorum, daha once cok sacma harcamalar yaptığını soyledim ona ama ben yine kazanırım o parayı diyor dolandırılsa bile. Ben mi memnuniyetsizim atamıyorum icimden bu hissi…