kimimiz istemeden anne olduk i, kimimiz yavrusunu yitirdi, kimimiz kavuşmak icin gece gunduz dua ediyor, kimimiz sahip olduktan sonra pişmanlığını bastırmak adına devamlı anne olma gudusu aşılamakta anneliğin kutsallığını gece gundu anlatmaya calışıyor, kimimiz depresyona girdik, kimimizin umudu yok en minik ışık peşinde doktor kovalıyor, kimimiz en mukemmel anne, kimimiz en cekilmez anne, kimimiz sorumsuz anne, kimimiz anne olup dunyadaki misyonunu tamamlamak icin doğurmak istiyor, kimimiz anne olunmaması gerektiğini savunuyor, kimimiz anneliğin hayatını etkilemediğini soyluyor, kimimiz aileyi kurtarmak icin anne oluyor, kimimiz buyukler istediği icin anne oluyor, kimimiz cocuğu kardeş istediği icin tekrar doğuruyor, kimimiz kilodan kimimiz başka canlının hayatının kendisine bağlı olmasından urkup anne olmak istemiyor, kimimiz zorla anne olmak zorunda kalıyor... listemi upuzun coğaltabilirim gelgelelim benim hislerime.
Gun icinde bir an, spor yaparken ya da seyahat halindeyken ya da cok sevdiğim bi yemeği yerken “hayat super değilse bile kendimi idare ediyorum, cocuk olsaydı bunları boyle rahat yapamayabilirdim” gibi şeyler soylerken buluyorum. Aynı gunun başka bi saati, bi anda icimden mesela kitap alırken “acaba bebeğim olsaydı onunla hangi etkinlikleri yapardım, bu masal kitabını da alayım olunca okurum sakinleştiririm” diyorum. İşte gunun bi saati televizyonda sacma sapan bi anne Bebek sahnesine rastlayıp gozlerim dolmaya başlıyor o an “galiba hazırım” diyorum. Bi saat sonra “bu ne duygusallık sacmalama ne gerek var bak gayet iyisin” diyorum o an zerre cocuk isteğim olmuyor.
Velhasıl ben hem cok istiyorum hem hic istemiyorum anne olmakla ilgili nice Doğum ve sonrası hikayeleri okudum- izledim, bu histeri icinde savrulurken İcimden bir ses beni bu konuyu buraya acmaya itti.
Belki bilinc akışımı okuyup gormem gerekiyordu bilmiyorum. Duzensiz yazdığım da farkındayım imla hataları icin kusuruma bakmayın.
Omrunun ilk yıllarından itibaren “ben anne olmalıyım, kızım olursa adı şu olsun oğlum olursa adı şu olsun, şu kadar cocuğum olsun” diye planlayan arkadaşlardan ziyade; benim gibi med cezir yaşayan arkadaşlar, karar vermekte git gel yaşayan arkadaşlar, anne olmak istediğinize nasıl emin oldunuz? Nasıl karar verdiniz? Sonrasında bu karar sizi uzdu mu? Eşinizle ilişkinize nasıl yansıdı? Bebek oncesine donme şansınız olsa yine anne olma kararını verir miydiniz?