Merhaba iyi geceler.Buraya ic dokmek icin yazıyorum.Yazarken cok gevezeyimdir o yuzden biraz sıkabilir artık kusura bakmayın.
Daha once bir suru konu acmıştım hatırlayan varsa anlaşılıyor ki mental sağlığım hic iyi değil.
Psikolojik destek aldım ama goruşmeler hic hayal ettiğim gibi gitmedi.O sıralar bana hayatı dar eden sorunları anlattım ve ilaca başladık.Anksiyeteme ve okbme iyi geldi ama bu sefer depresyonum hic olmadığı kadar kotuleşti.Zaten şimdi desteği bırakmak zorunda kaldım.Cunku burada yazdıklarının yuzde birini bile kelimelere dokemeyen,doktorun karşında kasılıp kalan bir korkağım.Boyle yazarak iletişim kurabileceğim bir uzman bulabilseydim iyi olurdu ama bulamadım.Maddi olarak da buyuk bir kulfet,bu yuzden ilacları kriz anlarına saklıyorum cok az kaldı bilmesinler.

Ben en son ne zaman kendimi mutlu hissettim hatırlamıyorum.Ben en son ne zaman hic ağlamadan bir gun gecirdim hatırlamıyorum.Bomboş yaşayan,dunyaya da kendine de insanlara bir fayda sağlayamayan,hatta basbayağı safi zarar olan biriyim.
Anksiyetemin cok yoğunlaştığı donemler yaşadım.Okb de aynı şekilde.Temizlik takıntısından dolayı mis gibi cep telefonumu sabunla yıkayarak bozdum 3 kuruş paramla yenisini aldım.Her gun panik atak krizleriyle uyuyup uyanıyordum cok zor gunlerdi.Okula gitmeyi bıraktım ondan sonra.Gidemedim cunku evden cıkamayacak kadar kotuleştirmişti ataklar beni.Gram sevmedim zaten okulu da bolumu de.Devam zorunluluğu yok sadece sınavlara giderek okuyan cok kişi var.Hatta bunlardan biri okul birincisi oldu.

Ben artık hayatımı değiştirmek istiyorum ama nereden başlayacağımı bilmiyorum.Kendimi inanılmaz değersiz hissediyorum.Boyle olduğumu herkes anlamış olmalı ki 1 kişi dışında (O da benimle aynı şehirde değil goruşemiyoruz) hic arkadaşım yok.İnsanlara burada yazdığım gibi sorunlarımdan asla bahsetmememe rağmen,diğerleri gibi konuşmaya calışmama rağmen hep negatif enerji yayıyorum sanırım.Vebalıymışım gibi kacıyorlar benden.Hep ben cağırıyorum kimse beni buluşmalara cağırmıyor.Ben de tek başıma gidiyorum kafelere.O da artık sıktı.
İlişkiler daha kotu,etrafta sarmaş dolaş mutlu ciftler gorunce icim yanıyor kalbimin ortasına sanki biri bıcak sağlıyor ve onu iceride ceviriyor gibi bir acı.İnsan mutluluk gorunce boyle hisseder mi ? İnsan mutluluk gorunce mutlu olur,hadi belki hic umursamaz gecer.En kotu ihtimal vıcık vıcık bulur ciftleri,kendince guler gecer.Ama hic acı hisseder mi ? Akıl mantık almıyor ama hissedebiliyormuş demek ki.O mutluluklara asla sahip olamayacağını sadece dışarıdan izleyip hayal kurabileceğini bilince hissedebiliyormuş.
Goruyorum şimdiki ilişkileri.Hic kimsenin kimseye tahammulu yok.Thank you,next modunda coğu ilişki.Bu benim benimsediğim tarz bir şey değil ama inanılmaz buyuk bir luks olarak geliyor bana.Biriyle sorun yaşadı mı her şeyi(ben dahil) bırakıp gitmekten bahsedene kalması icin saatlerce ağlayarak yalvarmışım,kırıldığımda bir kere bile gonlum alınmamış,ozur dilenmemiş ozuru gectim kusura bakma kotu hissetmeni istemiyorum gibi cumleler bile cok gorulmuş.Karşı taraf kafasına esti mi canı sıkıldı mı ben yazana kadar bir daha asla yazmamış.Gunaydın mesajını hic almamışım.Gitmesinler diye rahatsız olduğum halde ayarsız cinsellik konularını,giyimime hayat goruşume karışılmasını,hatta suratıma karşı sovulmesini bile sineye cekmişim.Kızdırmayayım sonra gider ben yine yapayalnız kalırım diye.Bu duşunce bicimi kulağa pek hoş ve etik gelmiyor bunun ben de farkındayım ve bu durumdan hic memnun değilim.Ama benim bir next'im olamıyor maalesef.Mecbur hissediyorum idare etmeye.Cunku bu kadar uzun bir yalnızlık cok cok cok zor.Arkadaşlıkta da aşkta da yapayalnızım.Konuşmak icin konu acıyorum sanıyorum beceremiyorum herkes arkamdan alay ediyor benimle.
Diğer hemcinslerim goruyorum.Gencliğin ışıltısı var gozlerinde.Hayat dolular.Cok havalılar.Bakımlılar kuğu gibi suzuluyorlar fıstık gibi giyiniyorlar gectikleri yolu aydınlatıyorlar.Onları cok kıskanıyorum.Onlar gibi olabilmek istiyorum ama asla olamayacağımı biliyorum.Bu yuzden kendimden iğreniyorum.Saldım zaten kendimi surekli abur cubur ve cikolata yiyorum kilolarım var,spor yapmıyorum.Hic iyileşmeyen cilt sorunlarım var fondoten+kapatıcıyla bile cildim berbat.Goz cevrem duzensiz uyumaktan surekli ağlamaktan ve genetikten dolayı cokuk ve koyu.Ailemle yaşıyorum cok istediğim gibi giyinemiyoru,giyinsem de yakıştıramıyorum.Saclarım cok kalın asla hicbir şekil almıyor.Mağara adamı gibi diyorlar saclarıma.Cok cirkin hissediyorum.
Eskiden olmek de istemiyorum yaşamak da derdim,ama şimdi sadece olmek istiyorum.