Merhaba uzun zamandır okuyordum ama yeni uye oldum. Fikirlerinize ihtiyacım var. Ben 22 yaşında meslek sahibi tek başıma yaşayan bir kadınım. Bundan 2 hafta once kız arkadaşlarım bana yatıya misafir olarak geldi. İlişkimi başından belli sevgilimi beğenmediklerini dile getiriyorlardı. Surekli sen daha guzelsin sen daha iyilerine layıksın bunda ne buluyorsun gibi laflar ederlerdi. Coğu zaman ya cevap vermez ya da şakaya vururdum. Pek de bir şey anlatmazdım onlara. Ama bu misafir oldukları 4 gun boyunca surekli ağzımdan laf alıp (ozellikle kotu yanlarını ortaya cıkarmak icin) beni resmen soğuttular. Hatta ayrılık mesajını da hadi birlikte yazalım diyip yazdırdılar. Evet 2 yıl boyunca sorunlar vardı ama durduk yere bitirdim ilişkiyi. Şimdi size ilişkimi anlatayım. Sevgilimle aynı meslekteniz o 26 yaşında. 2 yıllık bir ilişkimiz var. İki tarafında ailelesi biliyor. Hatta bu Şubat ayında aile tanışması olacaktı. Aşağıya ayrılık mesajımı yazıyorum:
Bu yaşananlardan sonra ilişkimizi en baştan itibaren gozden gecirmeye başladım. Ve bu zamana kadar neden bu kadar zamandır birlikteyiz ona bile anlam veremedim. En başta oğrencilik yıllarında bile otogara gitme saatini bile ben ayarlıyordum. Koştur koştur gittiğimiz zamanlarda bir taksi cevirmeyi bile akıl edemedin. Ben oğrenci olduğum icin akıl edememiştim. Sen kac yıldır meslek sahibisin boyle basit bir sorunu cozememiştin. Ben daha mesleğimin ilk yılında otobuse binmeyi tercih etmiyorum. Her yere taksiyle gidiyorum. Cunku ben aldığım maaşa gore bir hayat yaşamayı biliyorum. Konforumu elimdeki paraya gore belirliyorum. Ama sana baktığım zaman hic bir zaman bunu goremedim. Alacağım kıyafetin parasına bile karışıyorsun. Şu an maddiyatımız ortak olmamasına rağmen. Sana baktığım zaman duzenli geliri olan bir insan gormuyorum. Hayatını en azami şartlarda devam ettiriyorsun. Boyle bir adamla evlenmek istemiyorum. Hayattaki tek amacın en kısa surede memleketine gitmek. Haftasonları koye cıkıp mangal yapmak. Sen busun senin hayatın bundan ibaret. Ama ben omrumu boyle gecirmek istemiyorum. Boyle bir aile kurmak istemiyorum. Benim hayallerim, hayata bakış acım sana cok zıt. Şimdiye kadar tum hayallerimden vazgecmeyi goze aldım. Sana uyum sağlayan ben oldum ama ben artık cok zorlanıyorum.
Ayrıca her zaman her şeyi ben cozmekten sıkıldım. Buraya atandığım zaman yaşadığım tum zorlukları sana anlatmama rağmen hic birine cozum bulamadın. Bir sorunla karşılaştığımda ilk seni arıyorum ama sen sadece sureci uzatıyorsun. Ve hic bir zaman cozum bulduğunu hatırlamıyorum. Benim sana sorma sebebim sensiz cozum bulamam değil, bir kere de olsa senin bir şeyleri cozmeni gormek istememdi. Buraya gelmeden once bir rezervasyon sitesinden otel bulmak cok mu zordu. Onu gectim geldiğinde bir de seni otelden almamı istiyorsun. Şehri bilmiyor olabilirsin bir taksi cağırmak cok mu zor. İşine gelince ataerkilsin ama beni ayağına kadar cağırdın. Otogara giderken yine ben taksi cağırdım. Benim yaptığım şeyi sende yapabilirsin Googledan bakıyorum bende.Her şeyi gectim gezi turunda bile ben her şeyi ayarladım. Birlikte gideceğimiz gezi icin beni elin adamlarıyla muhatap ettin. Ben her şeyi telefondan hallettim. Turun benim yaşadığım şehirden kalkması senin konuşamayacağın anlamına gelmiyor. Ben artık yoruldum. Ben geri donut almama rağmen her şeyi ilk sana soyluyorum. Ama sen buna rağmen hic bir şeyi bana anlatamıyorsun. Hep sonradan oğreniyorum. Ve bu da benim sormamla oluyor. Bu ilişkinin maddi manevi tum yukunu ben taşıyorsam sen niye varsın? Karşılığında senden iyi bir muamele bile gormuyorum. Ben kendimi ne zaman ozel hissettim ki. Hep soyledim sana bir kere sandelye cekmek cok mu zor. Memleketine geldiğimde bir cicek alıp gelmek cok mu zor. Ya da ufak bir hatıra vermek cok mu zor. Otogara bile gec geldin ya. 3 yıl olacak hala bir bileklik(onun yaşadığı şehirde meşhur bir şey) almadın. Soylemeden almayı akıl bile etmedin. Soyledim yine almadın. Ben de biliyorum almayı ama ben senden bir hatıra olsun hic cıkarmayayım istedim. Ozel bir anlamı olsun istedim. Hic bir zaman bana kendimi ozel hissettirmedin. Buna rağmen hala beni eksik yetersiz gorup değiştirmeye calışıyorsun. Ben bu zamana kadar seni hayatımda iyi bir insan olduğun icin tutmuşum. Ama şimdi her anlamda duşunduğumde biz seninle her konuda cok farklıyız. Bunu en başından belli biliyordum ama sevgimin bazı şeylerin ustesinden geleceğine inanmıştım. Ne bir sohbetin ne bir hobin var. Sosyal ortamın bile yok. Sana onerdiğim dizi ve filmleri bile izlemiyorsun. Sosyal hayatta arkadaşlık kuracağım bir insan bile değilsin. Senle evlenip nasıl aynı eve gireceğim. Girdiğim zaman ne konuşacağız nasıl zaman gecireceğiz. Ortak bir muzik zevkimiz bile yok. Senin muzik zevkin bile yok. Bir hobin yok, bir film kitap kulturun yok. Senle neyi paylaşabiliriz bu hayatta? Senle hic bir şey paylaşamıyoruz. Ve butun bunlara rağmen her şeyi benden bekliyorsun. Hic bir zaman bu hayatta yukumu hafifletmedin. Onu gectim ustune sırtıma daha cok yuk koydun. Ama artık buraya kadar. Ben daha fazla devam etmek istemiyorum. Senin yaşamak istediğim hayata uygun birini bul. Cunku ben o hayata ait değilim. Ve daha fazla mutsuz olmak istemiyorum. Senden ricam beni bundan sonra beni rahatsız etme. Annelerimizi de bu işe karıştırma. Ben kararım kesin. Değişmeyecek.
Bu mesajı attım ayrıldık. Daha sonra aradı ağlaya ağlaya bağırdım cağırdım kufur ettim(etmemem gerekirdi). Aradan 2 gun gecti yaşadığım şehre kapıya kadar gelmiş. 2 yıldır almadığı ciceği almış. Tuttum yuzune fırlattım şimdi mi alıyorsun diye. Doğru duzgun konuşmadım bile. Zaten o ağlamaya başladı. Bir şans ver her şeyi duzelticem dedi. Annem araya girdi ortada cozulmeyecek sorun yok cocuğa inanıyorum bana soz verdi bir şans daha ver diyor. Gecen kargo geldi 8 sayfa mektup yazmış bir de bilekliği yollamış. Şimdi mi yolluyorsun? Niye kaybedince anlaşılır ki kıymetim? Cok ağlıyor soz her şeyi değiştireceğim sana ben eşim gozuyle baktım diyor. Bende zaman istedim sadece 1 haftadır duşunuyorum. Bir yandan ozluyorum yanındayken de cok mutluyum diyorum. Bir yandan da bana gore biri değil onla yapamam diyip duruyorum.
Uzun oldu kusura bakmayın sizce bu yazdıklarım bitirmek icin yeterli mi? Yada annem arkadaşlarımın gazına geldiğimi soyluyor oyle mi? Onların etkisi fazla ama bu yazdığım sorunlardan ben de rahatsız oluyordum. Ama bitirecek kadar değil. Nasıl oldu anlamadım bir anda bitirdim. Duşuncelerinizi bekliyorum.