Buraya yazmamın sebebi sadece icimi dokmek. Sorunlarımın caresi yok. Hikayemi anlatacak olursam 2017 yılında bayramda babamın evine gitmiştim. Yurtdışından gelen ablam cocukları şehir dışındaki bahcemize gidecektik ve babam ağır bir kaza yaptı O kazada 3 yaşındaki oğlumu ve annemi kaybettim. Kazayı hic hatırlamıyorum ama sonrasında acı dolu karanlık gunleri unutmuyorum tabi. Eşim işinden dolayı gelmemişti. Kaza sonrası hep yanımdaydı, abimin evinde tum aile bu durumla başetmeye calışıyorduk. Sonra yasadığım yere donduk ama ben donmeden evimizi taşıdı eşim ve abisi. Ben tabiki cok cok kotuydum uyudum uyandım oğlum yoktu. Tarifsiz bi acı... Ara sıra kendime zarar vermeye de kalktım. Bu şehirde yapamayacagımızı anladık tayin istedik. Başka bi şehre gittik. Ben de oğretmenim ve yrni bi okulda calışmaya başladım. Henuz 6 ay gecmişti ki beklenmedik bi şekilde hamile kaldığımı oğrendim. Bu haber iyi geldi. Tekrar oğlum oldu. Hamilelik bol bol ağlayarak arada eşimle tartışmalarla gecti. Eşim sonradan ofkeli davranmaya başladı. Sanırım vermiş olduğu ozveri icine dokundu ya da acısını cok bastırdı. Cocuk doğdu abim babam geldi iyiydi sonra eşimle cok kavga etmeye başladık. Aile terapisi filan da denedik. Pek de faydasını goremedik. Kavgalarda hep ayrılmayı gundeme getirdi ben de tamam diyordum ama ayrılmıyordu da. Boyle cığırından cıktığı bi gece abime haber verdim ben ayrılıcam beni gotur dedim. Abim geldi aldı beni ve eşime mesaj attım. Ben bi sureliğine abime gidiyorum dusunmeye ihtiyacım var diye. Cok cok uzatamıycagım icin temel olayları yazıyorum sadece. Bunda abim bizi barıştırdı getirdi beni eve. Sonra bu sık sık oldu hep kavga gurultu. Bi kac kere hırpaladığı ittiği de oldu. Bi kere de gelsin abin gotursun seni diyip gece gece evden kovdu. Abim de gelip aldı beni. Neyse sonra bi arkadaşımız aracı oldu o zmn babam getirmişti beni geri. Ama ben artık bıkmıştım baktım hic bi sucunu kabul etmiyor bu adamı istemiyorum dedim. Bu sefer eve geldi babamla tartıştı arkadaşımın eşi araya girmiş -ki o da artık eşimle munasebeti kesti cunku herkesi yakıp yıktı.-Başkaları girdi araya cocuğun icin daha cok kucuk diye barıştırdılar. Sonra bi sure iyi gitti ama ailemden kimseyle goruşmedi sonrasında. Boyle sorun oldukca bu sefer benim aklıma ayrılma fikri girdi. Bi kac kez ayrılmak istedim bu sefer de guzelce ikna etti. Hersey iyi gidiyor artık ayrılma olmaz dedim. Yeniden benim de yaşım gecmeden cocuk duşunduk. Ve oldu da. Ama hamileyken yine kavga ettik. Ailemi suclar sert konuşur kırıcıdır. Gamileyken beni ağlattı ve o sinirle -sonradan sozunu geri alsa da- kimden bu cocuk gibi sacma sapan bi laf etti. Ve benİm karnımda cocukla artık hic bir isteğim sevgim kalmamış bunu anladım. Soğuk davranıyorum cunku cok soğudum. Bi turlu konuşamayız. Sert bi uslubu vardır. O da kazadan iki yıl once kendi annesini kaybetti babasıyla ablasıyla kustu ben hep barıştırmaya calıştım. Ama şimdi o benim babama beni bırakmaya almaya gelince arka sokaga gel ordan alayım diyor. Ayakustu selam bile vermiyor. Ben de ailesiyle selamı sabahı kesicem yapayalnız kalsın. Doğumumumda da tek başıma olucam. Bana dediği doğuma ailem gelsin ama ben giderim. Bende boyle bi ortamda olmaktansa yalnız başıma doğurmayı tercih ederim. Bunlara artık cok ofkeleniyorum. Biliyorum ki yaşadığımız acı bizi bu hale getirdi. Darmadağın olduk. Zaten huysuz gecimsiz olan eşim daha da huysuz oldu. Yapacağım şey ise bebeğim doğunca ayrılıcam. Şimdi cok caresizim ama bi gun bu huysuz adamdan kurtulacağım. Sevgi filan kalmadı. O sevgi gosteriyor ama benim icimden hiic gelmiyor. Kontrolsuz ofkesi birden alevlenmesi ne olduğunu anlamadan tartışma cıkması ve kavga cıkınca yasadığım şok anları bitirdi. Ben de ters soğuk hırcın biri oldum icimde muthiş bi kin var. Elbet hatalarım olmuştur ama tahammulum kalmadı... Ve her defasında neden onceden ayrılmadım diye pişman oluyorum. Hep aynı hatayı yaptım. Keşke bitirseydim baştan. Yaşadığım acı zaten buyukken başka başka binbir turlu zorlukla başetmeye calıştım ve cok yoruldum. Hayattan bezmiş bi haldeyim. Yaşama hevesim hayata tutunma isteğim yok denecek kadar az.