meraba kızlar oncelikle sizden ricam lutfen beni yargılamayın. şunu bilinki bu hissettiklerim ne kendi elimde olan bi durum ne de isteyerek yaptığım bişey. insan duygularını kontrol edemiyor maalesef. biraz da uzun yazacağım mazur gorun lutfen anlatacak kimsem yok. herneyse konuya gelicek olursam benim 3 senelik bi ilişkim vardı. başlarda her şey cok guzeldi. nasıl diyim masallardaki aşklar gibi. karşılıksız bir sevgi aşk. her şey toz pembe gorunurdu gozume o kadar mutluydumki. sonra bi ayrılığımız oldu benim hatalarımdan kaynaklı ama bi sure sonra barıştık. ama benim acımdan hic bi şey o eski zamanlardaki kadar kusursuz olmadı. icim hic rahat değildi. yine cok guzel zamanlar geciriyorduk ama icimde hep bi sıkıntı vardı. eskisi gibi olamadık diyordum. bunu onunla da paylaştım zaman zaman. barıştıktan sonra cok sık goruşemedik sebebi budur diye duşunduk. ama barıştıktan sonra aradan nerdeyse bi sene gecmişti hala sık goruşemiyorduk ve ben de bi turlu o eski halimizi yakalayamamıştım. oysa o eskisinden de mutluydu hem de cok. zaman zaman ilişkimizi bitirmeli miyim diye duşunuyordum bi yandan da asla oyle bi şey yapamam diyordum. tam bu donemlerde calıştığım ofisten ayrılıp başka bir yerde işe başladım. ordaki bi adam cok dikkatimi cekmeye başladı (adı ahmet olsun). muhabbetimiz de vardı aynı ofisteyiz sonucta. başak sacmalama kafanı topla diyordum surekli ama engel de olamıyordum kendime. başta sadece ne kadar yakışıklı biri diye duşunuyordum ama sonra hislerim cok arttı. bi hafta geldi ki tamam dedim ayrılıyorum sevgilimden bunu kendime de ona da yapamam. sacma sapan bi karar vermeye cok musaittim. sonra sevgilimle bi gun goruştuk guzel bi gundu diyebilirim ancak aklım surekli ahmetteydi. yine de o goruşmeden sonra sevgilimle işleri duzeltmek istediğime karar verdim hatta iş yerindeki herkese (ahmet dahil) sevgilimden bahsettim anlattım filan. ama ahmete karşı hislerim pek de azalmamıştı. sadece sacma sapan kararlar yerine daha mantıklı duşunuyordum. sevgilimle duzelme duşuncem kısa surdu. bi hafta sonra filan yine ahmete kaptırmıştım kendimi. ciddi ciddi ilişikimi bitirip ahmete acılmayı duşunuyordum artık. şansıma tam o zamanda calışacağım şube değiştirildi yani o hafta son kez beraber calışacaktık ahmetle. dedim başak bu son şansın hadi yap. işten ayrılacağım gunden once sevgilimle ayrılma konuşması yaptım. tabiki hemen bitirmedi cunku sonucta uzun bi ilişkiydi. tamam deyip bitirecek hali yoktu. ama ben konuşmamı yaptım. ertesi gun de işte son gunumdu. cesaretimi toplayıp ahmeti iş cıkışı bi şeyler icmeye davet ettim. kabul etti gittik. acılmayı duşunuyordum başta ama sonra doğru zaman değil gibi geldi ve icimden acılmak gelmedi. 2 saat filan oturduk sohbet ettik guzelce. birbirimizi tanıdık. her şey cok guzeldi. sonra kalktık ve vedalaştık. ahmet de ertesi gun yola gidecekti. o vesileyle ertesi gun ucuş nasıl gecti gibisinden bi mesaj attım muhabbet olsun diye. pek surukleyici bi muhabbet olmadı ikimiz icin de zoraki bi konuşma gibiydi ama iyi kotu tek tuk devam etti. bikac gun aradan sonra ondan da mesaj geldi nasıl gidiyor neler yapıyorsun gibisinden. ve bikac gun sonra surekli muhabbet eder olduk. bazen saatlerce konuşuyoruz hala. bir yandan da benden hala yanıt bekleyen bi sevgilim var. eski sevgilim de denebilir. ahmetle dışarı cıktıktan 2 gun sonra eski sevgilimle goruştuk. ben istemiyordum ama kendisi cok ısrar etti bi konuşalım cozelim diye. eski sevgilimin bendeki eşyalarını torbaya koyup oyle yanına gitmiştim o kadar emindim biteceğine. ama kendisi bazı hatalar yaptığını belki de benim bu yuzden ilişkiden soğuduğumu duşunduğunu soyledi. mesela eskiden surekli dışarı cıkar sohbet eder sık sık vakit gecirir değişik şeyler yapardık beraber, bicok şey paylaşırdık ama ayrılıp barıştıktan sonra beraber adam akıllı hicbişey yapmadık. bunların bi coğu da onun yuzundendi, daha doğrusu kendisi oyle soyledi ve ben de o zaman fark ettim boyle olduğunu. cunku ben o zamana kadar bi cok fikir sundum. berabaer yapabileceğimiz bi suru şey organize etmeye calıştım ama eski sevgilim ya istemedi ya param yok dedi (ucretsiz şeyler olmasına rağmen) ya da vakit bulamadı. o bunları soyledikten sonra ben de aramızdaki sorunun bu gibi bi şey olabileceğini duşundum. her neyse dediki ben bunları duzelticem soz. beraber cok daha fazla şey paylaşıcaz artık, daha cok vakit gecircez konuşcaz soz veriyorum dedi. bunu yapacağından da eminim. daha onceki davranışlarından yola cıkarak biliyorum ki soz verdiyse bu davranışını değiştirir. asıl sıkıntılı durumda şu ki ben eski sevgilim ve ahmet arasında kalmış durumdayım. eski sevgilimi duşunuyorum, ailesi arkadaşları hepimiz aynı kafadayız dunya goruşumuz aynı. ve eski sevgilim beni cok seviyorlar cok iyi anlaşıyoruz, butun akrabaları bana bayılıyor. benim ailem de onu cok seviyor ve anlaşıyorlar. bunların dışında da sonucta 3 senedir tanıyoruz bir birimizi artık ailem gibi olmuştu. yanında cok rahattım her şeyimi anlatırdım bi yandan en yakın arkadaşım gibiydi yanında sacmalardım da ağlardım da şebeklikler de yapardım. neredeyse hic arkadaşım yoktur benim, ozellikle sırdaş dost diyebileceğim kimsem yok. yanımdaki beni anlayan dinleyen beni mutlu etmeye cabalayan tek insan o oldu 3 sene boyunca. ve beni gercekten cok seviyor cok aşık, onun icin her şeyden once ben gelirim ailesinden bile once. benim icin dunyaları verir bunu rahatlıkla soyleyebiliirm. beni korur kollar uzmemek icin elinden ne geliyorsa yapar. her anlamda bana o kadar bağlı ki bugune kadar bi kere bile şuphe duymadım ondan. kavga ettiğimizde hep cok mantıklı yanaşır her şeye alttan alır, uzulmeyelim diye uğraşır. ben bazen kendimi kaybederim sinirlenirim yine de sakinleştirir beni, haksız olsamda karşıma gecer duzgun duzgun konuşur, sorunları cozmek icin elinden geleni yapar. bazen geleceği duşunuyorum bi gun evlensek bana cok iyi bakar cok iyi bi eş olur sorunlarımız olursa bunları sakince cozmeye calışır bana iyi davranır bundan eminim. kısaca ideal erkeğin karşılığı kendisi. bi yandan da ahmeti duşunuyorum ailelerimiz birbirine cok ters. tam zıttı diyebiliirm rahatlıkla. bambaşka hayatlar resmen. bi araya gelip de iki kelime konuşabileceğim herhangibir akrabası olduğunu hic sanmıyorum. muhtemelen tanışsak beni de pek beğenmezler vs vs. surekli her şeyi kafamda bu şekilde karşılaştırıyorum bi yol bulmak icin. her defasında eski sevgilim mantıken daha iyi olarak one cıkıyor. ama ahmeti silip de hayatıma devam etmek istemiyorum, eski sevgilimi silmekten de emin olamıyorum. ama bi yandan aklım coğunlukla ahmette. eski sevgilimi aklıma getirmemeye calışıyorum. bazen kendime kızıyorum acaba cok mu mantık evliliği kafasında bakıyorum diye. sonucta birinin annesi babasıyla arkadaşıyla değil kendisiyle birlikte yaşıycam onemli olan bizim anlaşmamız olmalı diyorum ama bi yandan da duşunmeden edemiyorum. sonucta bi tarafta bana iyi davranacağından emin olduğum ve ailesiyle cok iyi anlaştığım biri ve diğer tarafta cok da iyi tanımadığım ve ailesinin de beni seveceğini sanmadığım biri var. bi yandan da acaba ahmet olmasa şu an eski sevgilimle devam etmeyi ister miydim diyorum, buna da tam bi yanıt bulamıyorum. ahmet karşıma cıkmadan once de ilişkimizden şuphe duyuyordum ve zaman zaman acaba bitirsem mi diye duşunuyordum. ama şu an karantina vs derken cok bunalmış durumdayım belki bu yuzden eski sevgilim aklıma geliyor. belki de eski iş ortamıma devam etsem eski sevgilim aklıma gelmicek bile. her neyse kızlar gercekten cok zor durumdaym. aklıma yatan mantıklı gelen şey eski ilişkimi tamamen bitirip onume bakmak ama bi yanım maalesef engel oluyor buna. anılar, konuşmalar, mutlu gunler, sevgiler gitmek bilmiyor aklımdan. eğer buraya kadar okuduysanız cidden cok teşekkur ederim. anlatacak kimsem yok etrafımda. bana bi tavsiye veya oğut verirseniz cok mutlu olurum